• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Immortal | All Shall Fall

Kille epische lawineriffs.
CD, Nuclear Blast/PIAS

Tekst: Thijs Gouwerok

Publicatiedatum: 06 oktober 2009

Het verhaal mag bekend zijn: na dertien jaar gekke bekken trekken in corpse paint hingen de original gangstas van de Noorse black metal Immortal in 2003 de strijdvlegels aan de wilgen. En passant werd er nog wel even nieuwe betekenis gegeven aan de uitdrukking going out with a bang met Sons of Northern Darkness, volgens velen een van de beste blackmetalplaten ooit. In 2006 werd er weer een teken van leven vernomen middels een tussendoortje onder de naam I, waarbij bandleider Abbath afgeschminkt en wel zijn liefde betuigde voor Motörhead en ambachtelijke jarentachtigmetal.

All Shall Fall zit qua stijl tussen deze twee voorgangers in. Het is gelukkig weer gewoon op en over the top Immortal zoals we dat sinds At the Heart of Winter kennen, dus met Popeyevocalen, al dan niet Duitse thrashinvloeden en de kenmerkende ijshockeystadionproductie van Peter Tägtgren. Maar na het uitstapje met I doet de band nu zowaar wat menselijker aan, waardoor de vreemde discrepantie tussen het ridicule imago en de vaak hartverscheurend mooie, bijna sentimentele muziek voor een deel wordt weggenomen; in een nummer als 'The Rise of Darkness' ligt de Motörheadvibe er nog steeds dik bovenop.

Waar de plaat gevoelsmatig ook aan refereert is het blauwstaal van Metallica's Ride the Lightning, de kille epiek van 'The Call of Ktulu'; zie bijvoorbeeld 'Norden on Fire' en 'Unearthly Kingdom'. Dat is zonder meer een compliment, maar bijkomend nadeel is dat de band zo wat al te veel mikt op sfeer en riffsgewijs niet over de gehele linie even verfrissend voor de dag komt. Het ontbreekt ook aan echt smerige blastbeatknallers zoals 'One by One' en 'Demonium' op Sons of Northern Darkness.

Daar staat wel een instant klassieker als 'Hordes to War' tegenover, met zijn voortdurend onder de machinaal mooi vlakke thrashpolkabeat door schuivende 'Fight Fire with Fire'-lawineriff, waarmee ook weer eens wordt bewezen dat een klinische moderne productie niet per definitie slecht hoeft te zijn. Het machtige crescendo aan het eind is adembenemend en culmineert uiteraard in samples van woest hoefgetrappel en donderend geraas, want het blijft wel Immortal. Fijn dat ze er weer zijn.

http://www.kindamuzik.net/recensie/immortal/all-shall-fall/19229/
Meer Immortal op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/immortal