http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Ill Niño | Confession

Melodieuzer, sferischer en persoonlijker dan ooit tevoren.
CD, Roadrunner/CNR

Tekst: Bart Nijssen

Publicatiedatum: 05 oktober 2003

Nu-metal lijkt hard op zijn retour, maar Ill Niño heeft daar lak aan. Twee jaar geleden brak de band in de scene door met haar met Latin-invloeden doorspekte nu-metal. Debuutalbum Revolution Revolución zorgde ervoor dat het zestal op elk belangrijk metalfestival speelde en de hele wereld rond kon reizen.

Het nieuwe album Confession laat een soortgelijke Ill Niño horen als we kennen van het debuut. Op dat gebied weinig verrassends dus. Wat wel verrassend is zijn de bandwisselingen die het zestal doorgemaakt heeft. Zo verving ex-Machinehead-gitarist Ahrue Luster Mark Rizzo en werd percussionist Roger Vasquez vervangen door Danny Couto. Muzikaal gezien lijkt dat echter van weinig invloed geweest te zijn, want naast het feit dat de band nog melodieuzer lijkt te klinken dan voorheen, is het typische Ill Niño-geluid overeind gebleven.

Wel zijn alle instrumenten afzonderlijk veel beter te horen dan op het debuut. De heldere productie van frontman Christian Machado, drummer Dave Chavarri en producer Bob Marlette (o.a. Alice Cooper) is hier de oorzaak van. Een direct gevolg is dat je veel langer plezier hebt van dit album; alle details zijn duidelijk hoorbaar. Middels percussie worden passages neergezet die nog atmosferischer klinken dan voorheen. Voeg daaraan die bijzonder sterke melodieën en de teksten van Machado - die nog persoonlijker zijn dan op het debuut - en een topper van een album is geboren. Beter dan het debuut, en beter dan zo'n beetje alles wat er momenteel in de nu-metalscene uitgebracht wordt. Klasse!