Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ooit hebben ze een EP'tje uitgebracht op hetzelfde label onder de naam AM Radio; vervolgens werden ze gedwongen hun naam te veranderen en nu is er na een live-CD het eerste officiële studioalbum onder de naam Icewater Scandal. Is ook veel beter zo, deze naam. Iedere aanzet tot een schandaal - of beter: elke expressie die "vroeger" nog tot deze categorie gerekend zou worden - wordt in deze opname meteen afgekoeld en geïsoleerd door een lading ijswater.
Bijvoorbeeld in het vierde nummer 'Banana Ssplat'. Zangeres Andrea Hansen - ja, haar stem lijkt in de verte op Kim Gordon, en ja, dit album is geproduceerd door Lee Ranaldo van Sonic Youth - spreekzingt op een zeurderige toon: "this is the end, this is the end, you're invisible, I'm invisible...." Negen minuten later is het nummer afgelopen. De toespeling op het nummer van The Doors lijkt overduidelijk, maar waar Jim Morrison gelijksoortige teksten nog met enige masculiene overtuiging wist te proclameren, lijkt hier alle hoop vervlogen.
Waar een band als The Doors of de Velvet Underground in al hun genialiteit het volledige rockregister openen, en waar een band als Low de indietraditie verder ontwikkelt door zich te concentreren op de (spanning van de) ruimtes tussen de noten, daar presteert Icewater Scandal beide. Gitaarnoise probeert noise te zijn, maar haalt het net niet; zang probeert de adem in te houden, maar het lukt net niet. Een falen? Misschien, maar ergens tussen deze ritmes en melodieën ontstaan wonderen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/icewater-scandal/no-handle/6069/
Meer Icewater Scandal op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/icewater-scandal
Deel dit artikel: