Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wil je als artiest een kleine twintig jaar later nog succes hebben, dan moet je niet blijven hangen in je verleden, maar met iets nieuws voor de dag komen. Ice Cube is hier al en tijd mee bezig, wat zijn vervolg krijgt op Raw Footage. Voor het grootste deel is dit productioneel te horen en dat is geen goed teken. Het zijn dirty south-achtige beats met prominente drums en dikke bassen die de boventoon voeren. Vaak ligt het wel lekker in het gehoor, maar klinkt het bovenal gezichtsloos en willekeurig.
Cube zelf doet het al iets beter, maar is ook niet meer wie hij geweest is. Rappend gooit hij er niet met de pet naar, maar hij mist de souplesse van weleer. Hij klinkt minder boos, minder gretig en minder serieus dan tijdens N.W.A. en zijn eerste twee soloalbums.
De combinatie van fletse producties en tegenvallende raps betekent niet dat er geen sterke of serieuze momenten zijn op Raw Footage. Toch blijft blijft dit bij enkele momenten en Cube lijkt het nooit echt te willen. Na elk serieus nummer komen er twee nietszeggende tracks en zo, schommelend tussen halve pogingen tot een boodschap en brag-n-boast, kabbelt Raw Footage onovertuigend voort.
Ook bij gangsterrappers eist de leeftijd zijn tol. Raw Footage is niet barslecht, maar de muziek is elke seconde nietszeggend. Wat politieke hiphop betreft, zijn er vandaag de dag genoeg rappers die interessanter zijn dan Cube, en het brag-n-boast-aanbod is tegenwoordig groter dan ooit, dus ook daar heeft men Ice Cube niet voor nodig. Waarvoor dan wel? Het blijft onduidelijk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ice-cube/raw-footage/17364/
Meer Ice Cube op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ice-cube
Deel dit artikel: