Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoe gek het kan lopen: Ian McCulloch staat tijdens de Britse tournee in het voorprogramma van Coldplay. De man die kan bogen op ruim twintig jaar muziekervaring en successen en die een van grote invloed in geweest op een generatie bands, staat in het voorprogramma van een band die hij muzikaal heeft beïnvloed. Paul McCartney als opener voor Oasis, zoiets. Nou ja, McCulloch heeft het er wel een beetje zelf naar gemaakt. De successen die hij met Echo & The Bunnymen haalde, staan in geen verhouding tot wat hij met zijn solowerk teweeg brengt. Bij Echo & The Bunnymen was de chemie tussen McCulloch en gitarist Will Sergeant een van de succesfactoren. Op zijn solowerk moet ‘ie het helemaal zelf doen; zijn muzikanten zijn inwisselbaar.
Met Slideling gaat McCulloch zijn derde soloronde in. Negen jaar zit er tussen dit album en zijn laatste solowerk Mysterio. Tussendoor is Echo & The Bunnymen nog nieuw leven in geblazen, onder andere resulterend in Live in Liverpool(2002).
Het album opent met de platte rocker ‘Love In Veins’, met onmiskenbaar de nog steeds fantastische stem van McCulloch, maar een angstaanjagend ‘gewoontjes’-gehalte. Het tweede nummer, ‘Playground And City Parks’, is een stuk beter en grijpt terug naar het begin van de jaren ’70, de tijd dat McCulloch opgroeide met de muziek van David Bowie, T-Rex en The Velvet Underground. Het seventies-gevoel in een modern jasje. Da’s knap gedaan, niet geforceerd, en het duikt in meerdere songs op. In ‘Baby Hold On’ hóór je Lou Reed bijna. Maar McCulloch heeft ook nieuwe vrienden: op de nummers ‘Sliding’ en ‘Arthur’ zijn Coldplay-zanger Chris Martin en -gitarist Jonny Buckland te horen. Hoewel, ‘horen’ is een groot woord; je hebt de informatie dat ze meespelen. Hun aandeel is niet bepaald groot en opvallend, maar het zal wel gezellig zijn geweest in de studio, en hun namen op de inlay zal de cd-verkoop goed doen. Alle ingrediënten voor een fantastische popplaat zijn aanwezig, en toch komt het niet echt van de grond. Op een paar uitzonderingen na, ‘Playgrounds In The Park’, ‘Sliding’, ‘Baby Hold On’, zijn de nummers te vlak, is er te weinig dynamiek. De band mist wat de zanger wel heeft: een eigen sound.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ian-mcculloch/slideling/2965/
Meer Ian McCulloch op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ian-mcculloch
Deel dit artikel: