http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Hypnos 69 | Promise of a New Moon

Alle versterkers op 11, op Belgische artistiek verantwoorde wijze.
CD, RocknRollRadio/Freebird

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 29 april 2004

Wordt er nog een beetje gerockt daar in België? Tot nu toe niet erg, hè? Veel artistiek verantwoorde dingen en ook nog wel beukende elektronische muziek, maar rocken was er nooit bij. Toen kwam Hulk. Die rockten wel hard. En nu is er Hypnos 69. Die rocken hard én zijn artistiek verantwoord, dus het beste uit twee werelden.

Opener 'Vertigo' is nog gewoon recht vooruit met de versterkers op elf. En zo'n overheerlijke eennootspiano. De perfecte albumopener dus. Maar in 'Paralyse' beginnen al behoorlijk wat psychedelische neigingen de kop op te steken. Vervolgens worden we even volkomen op het verkeerde been gezet met countryrocker 'The Devil Knows My Name', zodat we al helemaal dolgedraaid bij het pièce de resistance van Promise of a New Moon uitkomen: de 8:50 van 'Burning Ambition'. Het begint en eindigt als overheerlijke volvette stoner, maar daartussen zit een flink brok Pink Floyd-psychedelica. Astrosoniq-niveau.

Rory Gallaghers 'Cradle Rock' boogiet ons dan op heftige wijze naar het afsluitende kwartet 'These Are Dreams', 'The Kaleidoscope Voyager', 'Dragondance' en 'Married to the Sea'. Allemaal pure sixties-psychedelica zonder hardrockinvloeden.

En zo is Hypnos 69 het zoveelste Belgische bandje dat een artistiek zeer geslaagde, eclectische plaat van bijzonder hoog niveau aflevert. Maar Hypnos 69 rockt ook nog. En dat kunnen al die anderen ze niet nazeggen.

MP3: 'Burning Ambition'