Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vissen, het schijnt een rustgevend bezigheid te zijn. Staren naar een dobbertje en wachten tot je beet hebt. Je kunt ook prima zonder hengel naar een vijver staren trouwens. Naar verluidt wordt je van het turen over een wateroppervlak weer aardig zen. Als je je verveelt, kun je er nog altijd een steentje in knikkeren of overheen ketsen. Vinden de hengelaars niet leuk. En de mediterende types ook niet. Die botsende en interfererende golfpatronen zijn wel een genot voor het oog.
De kosmische minimal music van Huntsville heeft wel wat weg van een vijvertje. Het wachten vindt plaats tussen de aanhoudende drone en het slepende ritme dat lekker voortgolft op een verandering in de Steve Reich-achtige patronen. Totdat je je erop betrapt dat variatie eigenlijk nergens voor nodig is en het prima lummelen is in gezelschap van dit niet op veel actie gerichte trio. Het drietal houdt het tempo lekker binnen de motorik-perken en het heeft wel wat weg van een lome versie van Elektro Guzzi.
Vergis je niet, deze drie heren lijken wel druk bezig op z'n Tangerine Dreams synthtapijten in elkaar te knopen, maar ze spelen gitaar, banjo, pedalsteel, contrabas, basgitaar, tabla, drums, sruti-box en wat dies meer zij aan akoestisch instrumentarium. En ondertussen laten ze de improvisatie ook nog eens de vrije loop. Dat zorgt voor een acute sensatie die talmen tot het te laat is rechts passeert en links gas geeft om de knetterende spanningsbogen strak te houden die de trijpen trance schragen.
Met een beetje goede wil zou je Morricone-achtige americanasferen kunnen vinden. Maar ook Oosterse drone, en dat naast postrockaspiratie zoals gekoesterd door Tortoise. Plus abstract conceptualisme. Zo werd Pond met een aantal harde spelregels opgenomen, bijvoorbeeld strikt in het bestek van één week. Als Huntsville al ergens naar vist, dan is het wel naar een nog niet aan de haak geslagen nieuwe genrebenaming. Of je houdt het er gewoon op dat vier plaatkanten lang onder het ogenschijnlijk kalme en onberoerde waterspiegeltje van alles rondzwemt waar je helemaal geen weet van hebt. Of hoeft te hebben. Totdat je erachter komt dat je zelf de dobber bent.
http://www.kindamuzik.net/recensie/huntsville/pond-8485/25770/
Meer Huntsville op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/huntsville
Deel dit artikel: