Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hundred Reasons is het Engelse antwoord op alle emobandjes die ons arme Europese stervelingen vanuit de Verenigde Staten overspoelen. Ze maakten al op bescheiden schaal furore met hun vorige album Shatterproof Is Not a Challenge, dat vol stond met prachtige, hypermelodieuze emorock die na een halve luisterbeurt niet meer onder je schedeldak vandaan te rammen was. De band mocht dan ook terecht openen voor onder meer Incubus, Muse en Cave In.
En nu is er dus het derde album. Kill Your Own borduurt voort op het geluid van zijn voorgangers. Nog steeds worden de nummers gekenmerkt door mooie melodieën, machtige refreinen en het kenmerkende stemgeluid van zanger Colin Doran. Dit album ligt iets minder makkelijk in het gehoor dan zijn voorganger (hoewel dat binnen het emogenre ook maar betrekkelijk is), maar na enkele luisterbeurten nestelt ook deze plaat zich onherroepelijk in je hoofd.
Niet alle nummers zijn even geslaagd (‘The Chance’ is echt te veel Coldplay van het goede en het posthardcore-achtige ‘A Better Way’ is te obligaat), maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door werkelijk schitterende knallers als ‘Broken Hands’, ‘Feed The Fire’ en het titelnummer. Onstuimige rocknummers met grootse meezingrefreinen, bloedmooie arrangementen en -jawel mensen- passie. Waar hun Amerikaanse stijlgenoten veelal druk bezig zijn om vooral heel gepassioneerd te doen (dramatisch schreeuwen, moeilijke teksten, enzovoort), gaat Hundred Reasons voor de inhoud. Vijf normale Engelse jongens (de zanger heeft bijvoorbeeld een gezellige bos krullen in plaats van die eeuwige zwartgeverfde driekwart-emoscheiding) die zich richten op het schrijven van goede nummers die ze vol hartstocht presenteren. Een verademing binnen het genre. Prachtplaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/hundred-reasons/kill-your-own/12247/
Meer Hundred Reasons op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hundred-reasons
Deel dit artikel: