Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met een genre dat haar creatieve grenzen allang bereikt heeft wordt metalen originaliteit nu gezocht in een zo strak en complex mogelijke uitvoering. Voorwaarde is wel dat je daar als muzikant de meest geflipte riffs voor uitkiest. En inderdaad, ook het uit leden van Canvas en JR bestaande Humanfly zoekt de grenzen van de gitaarhals op.
A God among Insects duurt nog geen twintig minuten, maar het aantal dissonante riffs dat voorbijvliegt kan ook over drie cd's uitgesmeerd worden. De avant-gardistische noisecore van het Engelse Humanfly is druk, maar duurt gelukkig nergens te lang. Had ieder nummer een minuut langer geduurd was ik schreeuwend weggelopen op zoek naar de nieuwe Dillinger Escape Plan. Het is nu, door de geringe lengte, nét goed. Komt ook door de korte akoestische tussenstukken die de RSI-riffs net wat harder en complexer maken. Keurig uitgebalanceerd.
Helaas kan dat niet gezegd worden van de zanger. De schreeuwerige zang overheerst te vaak als er op muzikaal gebied iets interessants wordt gedaan. Het zeikerige spoken word-gedeelte op het prima 'Cum to My Techno Party' (qué?!?) over de vrije markteconomie is ook volstrekt misplaatst.
Maar toch: voor liefhebbers van de snel oprukkende mathcore-stroming is hier dus wéér een aanrader. Het niveau van DEP en Meshuggah wordt nergens gehaald, maar Humanfly gaat ook niet onderuit. Dat alleen is al heel wat voor een band in een stroming waar groepen te vaak onder hun eigen muzikale pretenties bezwijken. Toch jammer van die zanger.
http://www.kindamuzik.net/recensie/humanfly/a-god-among-insects-6723/6723/
Meer Humanfly op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/humanfly
Deel dit artikel: