Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Hubi is bezig om zijn nieuwe album te schrijven. Niet zomaar een album, maar een heus conceptalbum over oceanen en onderwaterwerelden. De titel heeft hij al: EmOcean. Hubi is opgewonden, want het verhaal is bijna af! Het gaat als volgt:
Hubi vaart in een bootje op de Atlantische Oceaan, ter hoogte van de Bermudadriehoek. Er steekt een storm op. Plotseling ziet hij een dolfijn, die hem een lift op zijn rug aanbiedt. Ze zwemmen wat rond tot ineens de dolfijn de diepte induikt. Steeds dieper en dieper. Hubi denkt dat hij doodgaat! Als hij de bodem voelt, bereidt hij zich voor om te sterven. Arme Hubi. Maar dan… Hij kan ademen! Hoe kan dat? Waar is hij? Welnu beste lezer, Hubi is in Atlantis aangekomen. Geloof het of niet.
Hij wordt meegenomen naar de Tempel van de Koningen. Daar krijgt hij te horen waarom hij meegenomen is naar Atlantis - hij moet een belangrijke boodschap verspreiden onder op aarde. De Boodschap van EmOcean is als volgt:
De wereld gaat naar de kloten door oorlog, terreur, hebzucht en agressie. De oplossing is even simpel als verbluffend: we moeten geloven in de kracht van de liefde. Eureka! Israël zal spoedig een oase van rust en vrede worden, Bush treedt af en al-Qaeda blaast voortaan alleen nog ballonnen op. Een groot denker, die Hubi.
Enfin, Hubi wordt door de Phoenix-vogel bevrijd uit Atlantis, op een bootje van lotusbladeren geplaatst en uiteindelijk opgepikt door een boot. Eenmaal op het land aangekomen verspreidt Hubi het Woord via de diverse massamedia. Hij bedankt de oceaan, voelt zich verlicht en is één met de natuur."
Hubi brengt nog even snel een bezoek aan de Stadsbibliotheek van München, zijn woonplaats. Daar bladert hij nog even wat boeken door over diverse mythologieën en noteert wat Griekse namen en woorden. Dat staat wel gaaf in het tekstboekje en het geeft zo'n verhaal direct wat meer gewicht mee. Ziezo, de tekst is af. Nu de muziek nog.
Hubi belt zijn Franse vriend Vivien Lalu. Het verhaal wordt in twaalf stukjes gehakt en er worden nummers gecomponeerd. Nu nog opnemen. Hubi vraagt enkele bevriende muzikanten om de plaat in te spelen (onder andere de Nederlandse gitaarvirtuoos Marcel Coenen van Sun Caged). Wat betreft de muzikale invulling zit het wel snor. De progressieve rock varieert van symfonische metal tot glampop. Alles is uitermate goed doordacht en voorzien van spannende, afwijkende maatsoorten en ritmes. De muzikanten zijn stuk voor stuk technisch zeer vaardig en zorgen voor een 12 geweldige muzikale werkstukken. Alleen nog afmixen. Om het concept kracht bij te zetten, worden tussen de nummers geluiden van golven, dolfijnen, paarden en meeuwen geplaatst. Klaar is Hubi! In 12 muziekstukken heeft hij zijn pathetische verhaal verteld.
Had Hubi dat verhaal nu maar weggelaten. Het concept is compleet over-the-top. Het fantasieverhaal is wel erg simpel en raakt kant nog wal. De geluiden van vogels, paarden, dolfijnen en oceanen werken alleen op de lachspieren. Dit serieus bedoelde verhaal eist alle aandacht op en sneeuwt daardoor de geweldige composities onder. Deze plaat bezwijkt onder zijn eigen bombastische concept.
http://www.kindamuzik.net/recensie/hubi-meisel/emocean/5601/
Meer Hubi Meisel op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hubi-meisel
Deel dit artikel: