http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Howling Bells | Radio Wars

Sexy... Zwoel... Gruizig...
CD, Indepiente/PIAS

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 01 maart 2009

Howling Bells verscheen ergens in 2006 op de radar. Kan best zijn. Als je de NME mag geloven, doemen er elke week zo'n dertig bands op die de moeite waard zijn. Ware het niet dat deze Aussies wat speciaals hadden, toen. Ze openden immers niet voor niets voor Placebo. Sterker nog: zelfs compleet niet op hun plek in Ahoy' waren ze geniaal live!

Als je eens naar de Australische muziekwereld kijkt: Nick Cave's pornosnor staat hem toch het best in Grinderman, tegenwoordig. Kylie heeft heel mooi haar beproevingen doorstaan, maar wat is ze meer dan een nogal mooi lichaam (niets ten nadele daarvan!) met een paar (op zijn best) kekke deuntjes van anderen? Kijk: dán heb je altijd nog Howling Bells - ook from Down Under, maar dan ánders: sonisch.

Het geinige is namelijk dat The Jesus and Mary Chain al een tijdje van het podium verdwenen zijn. Hetzelfde geldt voor My Bloody Valentine. En The Velvet Underground is al helemaal prehistorie. Voor velen althans... Allemaal namen die iets hebben met de zwart-romantische kant van het leven, en als je daarvan houdt, is het niet gek dat Howling Bells je ook zal bevallen.

Op het debuut was Howlings Bells al wars van pretenties of van trends. Howling Bells was wél sensueel én dandyesque én bezwerend. Op de nieuwe plaat trekt de band én die lijn door én laat ze een gevoel zien dat neigt naar R.E.M. en The Go-Betweens; kortom: richting 'liedjes'.

Howling Bells noemt de plaat dan wel Radio Wars, maar maakt wel degelijk nummers die 'gewoon' voor liedjes, zelfs singles door kunnen gaan. Het geluid van My Bloody Valentine en Co. is geweldig, maar tegelijk is er ook nú. Met The Duke Spirit bijvoorbeeld en zéker hier, met Radio Wars van Howling Bells. Gruizig, bezwerend, vervoerend, sexy.

Hoe lang wil je het hebben? Howling Bells draait er verdorie geen doekjes om! Minder dan dik een halfuur en je bent klaar. Snel, hard, duister, donker, gruizig... Radio Wars? Ja, vast - er staat heus wel iets op wat op een single lijkt. En dan nog... Effe heel erg rap met een tienertje of ietsje langer met een snelle en harde mafkees... Dat is waar dit album zo ongeveer over gaat: 'How Long?'

Kun jij de middenweg vinden tussen duisternis, verliefdheid, lust en licht? Howling Bells biedt daarbij in ieder geval een vorm van soundtrack.