• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Howling Bells | Howling Bells

Sensueel en sinister Australisch debuut.
CD, Bella Union/Cooperative/V2

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 16 juli 2006

Na Nick Cave, Kylie Minogue en Silverchair heeft Australië in Howling Bells een nieuwe klapper in de aanbieding. Op London Callings voorjaareditie maakt het kwartet dit jaar nog geen overrompelende indruk; in de kleine zaal tijdens The Music In My Head wordt orde op zaken gesteld. Zwart-romantische duisternis regeert en vocaal gaan de gedachten uit naar Anneke – The Gathering – van Giersbergen of PJ Harvey.

Op het debuutalbum Howling Bells gaan de vier van down under allesbehalve trendy te werk. De sensuele en dandyesque stijl van Howling Bells bestaat uit bezwerende, slepende rock die raakvlakken kent met blues en country. In het ietwat sinistere klankpalet valt bovendien een invloed van The Velvet Underground en My Bloody Valentine te bespeuren. Tegelijk kleurt de groep met bevreemdende, desolate sferen die de ongemakkelijke toonzetting van David Lynch-films als Lost Highway in herinnering roepen.

Howling Bells schaart zich met dit melancholische, bijna gothic-majestueuze album in de lijn van Sons and Daughters, en blijkt het minder noisy zusje van The Duke Spirit. Howling Bells is een voortreffelijk, onmodieus debuut waarop de trefwoorden meeslepend, enigmatisch en mysterieus voluit van toepassing zijn. Weinig geschikt voor een dagje aan het strand, uitermate goed passend bij een zwoele zomernacht.

http://www.kindamuzik.net/recensie/howling-bells/howling-bells/13387/
Meer Howling Bells op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/howling-bells