Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eén van de meest omstreden woorden van de afgelopen twee jaar is toch wel emo. Emocore, emorock, emometal, alles kan emo zijn. Valt een band buiten de strikte genreafscheidingen dan moet het wel emo zijn. Net zoals een paar jaar geleden alles wat anders was spookycore werd genoemd.
Ook over Hopesfall zullen de meningen weer verschillen. Een meningsverschil dat niet geheel onterecht zou zijn, want deze band zou wel eens een bescheiden doorbraak kunnen forceren. Met, laten we het dan maar wéér anders formuleren, emotioneel geladen hardcore.
A-Types is namelijk een plaat die vol staat met meeslepende muziek. Die meeslependheid zit ‘m vooral in de zang van Jay Forrest. Lang geleden dat iemand zich zo overgaf in zijn muziek zonder te verzuipen in zelfmedelijden. Zuivere uithalen worden moeiteloos afgewisseld met het betere gefrustreerde scream-werk. Minpunt is dan wel dat de zang te veel naar achteren is gemixt.
Staat tegenover dat de dissonante riffs in de traditie van Poison The Well en Snapcase memorabel zijn. Of beter gezegd: catchy. Hopesfall weet namelijk als één van de weinige bands in het genre echt goede, pakkende songs te schrijven. Absolute luistertip is 'Breathe from Coma'. In de verte heeft het wel iets van een soundtrack bij een bekende horrorfilm. Een stuk spannender, dat wel. Opener 'It Happens' zegt eigenlijk ook wel genoeg. Want dit overkomt je. Puur vakmanschap. Dat telt gelukkig nog zwaarder dan het hokje.
http://www.kindamuzik.net/recensie/hopesfall/a-types/7983/
Meer Hopesfall op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hopesfall
Deel dit artikel: