• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Home Video | No Certain Night or Morning

Geen goede redenen om hier ‘s nachts of overdag naar te luisteren.
CD, Defend/Rough Trade

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 02 december 2006

De ouders van de pianist David Gross uit New Orleans zijn klassiek geschoolde muzikanten en hebben hem altijd afgeschermd van ongewenste invloeden, zoals de nefaste hitparade en andere uitwassen van de moderne samenleving. Zijn vriend Collin Ruffino speelt echter in een rockbandje – The Great and Secret Show, naar een roman van horrormeester Clive Barker – en hij brengt Gross in aanraking met schadelijke elementen als Smashing Pumpkins, Massive Attack en het infernale Nine Inch Nails. Al snel begint Gross toetsen te spelen in Ruffino's bandje.

Na hun hogere studies komen de twee vrienden samen in New York en beginnen ze als Home Video te opereren. Gross experimenteert met analoge synths en Ruffino probeert het gejaagde leven in de Big Apple in songteksten te gieten. Hun demo’s worden opgemerkt door het Engelse label Warp en in 2004 verschijnen hun eerste twee ep's, die op gejuich onthaald worden door zowel NME als Rolling Stone. Het klinkt allemaal te mooi om waar te zijn. Net als hun muziek.

Veel ruimte voor passie en inventiviteit is er niet in Home Video's steriele technorockwereldje. Ruffino doet op het pathetische af zijn best om Thom Yorke van Radiohead naar de kroon te steken, maar zijn frasering is te vlak en met onvolwassen teksten als “My brain is dull, I’m old and numb. Need to break these walls down. Need to flee this scene” gaat hij het radiohoofd niet van de troon stoten. Dat de geciteerde song ‘Penguin’ heet, getuigt van een humoristisch gevoel voor juxtapositie, maar het geluid, dat aan de galmende softrock van The Alan Parsons Project refereert, is ronduit pervers.

Wat Home Video eigenlijk wil, is onduidelijk. Sommige tracks zijn triphopperig of neigen richting Air op hun klefste. Andere tracks zitten smekend op hun knieën op een DFA-remix te wachten. ‘That You Might’ en ‘Superluminal’ zijn twee goede redenen om deze cd grijnzend aan New Order te overhandigen. In ‘Confession of a Time Traveler’ wil Home Video dan plots weer ruige technorock zijn, door middel van een breindode beat en banale digitale gitaren.

In al die niches zijn er ontelbare bands die interessantere klanken produceren, maar uiteindelijk is het Ruffino's stem die No Certain Night or Morning de das omdoet. Tien songs lang een hopeloze karaoke-Yorke aanhoren is echt te veel gevraagd van een mens. Soms hebben ouders het al eens bij het rechte eind.

http://www.kindamuzik.net/recensie/home-video/no-certain-night-or-morning/14518/
Meer Home Video op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/home-video