Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het zonnige Spanje kent muzikaal ook zijn donkere kanten. Migala is daar een bewijs van en ook Holywater vindt het wel lekker om zich onder te dompelen in melancholische intensiteit. Het melanchorockhokje mag dan overvol zijn, Holywater slaagt er bij vlagen in om zich een respectabel plaatsje te veroveren naast Radiohead en Muse.
Sides grijpt je met opener 'Vomit Sea' meteen bij de strot; opzwellende gitaren, getergde zang, Thom Yorke wipt zelfs naar binnen om even de stembanden van zanger Ricardo Rodriguez te aaien. Dat stukje epische klassemelancholie evenaren ze niet meer, even lijkt het met 'Six-String Throat' de kant van kwade emorock op te gaan, wat totaal onnodig is want ook zonder die kwade toon bezit dit album genoeg emotionele kracht om gedurende zeventig(!) minuten je aandacht vast te houden. 'Your Breaking Hands' en 'Cloudy Sky' doen met hun minimale instrumentatie denken aan een lichtgewicht Low. 'Electric Shock (4 a Dead Body)' duikt even het experimentele, gevaarlijke gebied tussen OK Computer en Kid A in, riskant maar geslaagd.
Het tweede gedeelte van Sides gaat meer richting conventionele poprock, het doet denken aan de rustigere nummers van Muse of de stille kracht van Pinback. Bij tijd en wijle meeslepend, iets aan de lange kant maar Sides is een mooi werkje van een groep die nog veel meer in haar melancholische mars heeft.
http://www.kindamuzik.net/recensie/holywater/sides/6593/
Meer Holywater op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/holywater
Deel dit artikel: