• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Holy Fuck | LP

Onweerstaanbare dansplaat zonder computers.
CD, XL/V2

Tekst: Atze de Vrieze

Publicatiedatum: 26 november 2007

Harde muziek is slecht voor je oren. Dat weten we allemaal en tegenwoordig is het niet eens meer soft om bij een concert gewoon oordoppen in te doen. Maar sommige muziek schreeuwt om een oorverdovend volume. Zo hard dat je broekspijpen ervan gaan flapperen. Zo hard dat de huid van je gezicht strak naar achteren geblazen wordt. Neem nou bijvoorbeeld LP, het tweede album van het Canadese kwartet Holy Fuck. Dat is zo'n plaat waarvan je zin krijgt om wild in het rond te springen en iemand op zijn bek te slaan. En hard ook. Holy Fuck zou de perfecte soundtrack zijn bij een wilde en duistere film.

Grappig is dat, want Holy Fuck is bepaald niet de hardste band ter wereld en het lijken ook geen onvriendelijke of agressieve jongens. De Canadezen maken een intelligent soort instrumentale rock met elektronica. Dikke bassen en grof opgenomen drums vormen de basis, met synthesizers wordt ruimte gecreëerd. Het vierde nummer van de plaat – met de lieflijke titel Lovely Allen – heeft zelfs een catchy vioolmotiefje. Holy Fuck werkt in hetzelfde gebied als !!! en Battles. Dankzij de vele orgels is ook een vergelijking met ons eigen zZz op zijn plaats. Meer nog dan hun genregenoten zoekt Holy Fuck naar een kale, diepe groove. Battles maakt muziek met wiskundige precisie, !!! zoekt het grensgebied tussen punk en funk, maar Holy Fuck komt het dichtst in de buurt van een dance-act.

De band werd in 2005 opgericht in Toronto en maakte de laatste jaren vooral naam op het Amerikaanse continent. De Britse pers merkte de band voor het eerst op tijdens Glastonbury, eerder dit jaar. NME zette de band op nummer 3 in lijst van beste nieuwkomers op het festival. Nu is ook de rest van Europa aan de beurt.

Maar waar komen toch die agressieve neigingen vandaan? De sleutel ligt in albumopener Super Inuit. Het nummer op zich is niet zozeer anders dan de rest van het album, maar het is als enige live opgenomen. Jazeker, LP is een studioplaat, maar het openingsnummer komt rechtstreeks van het podium. Dat heeft naar verluidt van alles te maken met een computercrash die een deel van de opnames wegvaagde, maar de rest van de tracks blijft niet ver van het podium verwijderd: LP schuurt en kraakt alsof het dak naar beneden gespeeld wordt. Juist dat geeft Holy Fuck een geweldige energie. Altijd fijn, een groep die zijn bandnaam waar maakt.

http://www.kindamuzik.net/recensie/holy-fuck/lp-1025
Meer Holy Fuck op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/holy-fuck