http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Holopaw | Quit +/Or Fight

Verfrissende details doorbreken de monotomie.
CD, Sub Pop/Konkurrent

Tekst: Hans van der Linden

Publicatiedatum: 02 augustus 2005

Net als op hun titelloze debuut leidt Holopaw ook nu weer akoestische folknummers in nieuwe banen. Nieuweling Quit +/Or Fight klinkt wat minder gepolijst dan de voorganger en de band uit Florida lijkt op zoek te zijn gegaan naar nieuwe muzikale elementen. In hun nummers sijpelt er namelijk net iets meer americana binnen.

De combinatie van de charmant rommelige opname met de retro aanpak laat het wat gedateerd klinken. Wat echter het meest opvalt, is dat Quit +/Or Fight vooral heel verfrissend klinkt. Dit zou wel eens de invloed van de vaste tourmakkers van Iron + Wine kunnen zijn.

Door de schijnbaar vlakke songstructuren heeft Quit +/Or Fight meer tijd nodig voordat de schoonheid ervan zich openbaart. Die schoonheid zit hem in de kleine dingen, zoals stemverheffingen, hoekige gitaren en tempowisselingen. Er is ongetwijfeld over de nummers nagedacht, maar soms zijn ze langdradig en komen ze niet uit de verf. Dit instrumentale euvel heeft eveneens een vocaal staartje. Het stemgeluid van John Orth, die trouwens ooit met Isaac Brock Ugly Cassanova oprichtte, klinkt heel specifiek, breekbaar haast, maar weet op andere momenten nauwelijks te raken.

Blijft het dan alleen bij goede intenties? Neen, toch niet, als je er de tijd voor wil nemen, kom je best wel wat moois tegen. ‘3-shy-cubs’ bijvoorbeeld, of ‘Velveteen (All is Bright)’. Maar het saturatiegehalte van Quit +/Or Fight is hoog en je krijgt er snel genoeg van. Daarin zit hem het verschil met het debuut.

Luister naar ‘Curious’