• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Hi Red Center | Architectural Failures

Brooklynse artrock, nu ook mét harmonieën.
CD, Pangaea

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 11 juli 2006

De vier leden van het Brooklynse Hi Red Center houden er niet van om mooi samen te spelen; zoveel is duidelijk. Beïnvloed door Liars, Deerhoof, Storm & Stress en af en toe zelfs Soft Machine, maken ze er graag een rommeltje van. De bas en de drums klinken vaak alsof ze over elkaar en zichzelf heen struikelen. De gitarist zit onophoudelijk met z’n vingers in de knoop en het vierde bandlid bespeelt zijn vibrafoon alsof het keyboards zijn en vice versa. Toch klinkt het aanstekelijk en redelijk coherent, want de vier heren harmoniëren vocaal – vaak zeer onvast weliswaar – en dat houdt alles bij elkaar.

Opener ‘Red/Green’ drijft op een verbasterd postpunk-rifje, hoekige ritmes en behoorlijk toonvaste zang. Zonder de stuiterende distortobass zou men dit bijna mooi kunnen noemen. ‘Captain Waltz’ is ook van die speelse math-rock. Als ze dan nog beginnen mee te zingen met hun éénvingerige gitaarsolo, is vertedering de enige optie.

In verschillende nummers hangt iets Zappa-esque: het spannende ‘Oskar’ gebruikt bijvoorbeeld een vergelijkbaar jazzrockpatroon, waarover ze dan weer met de neus toegeknepen canoneren en een orgeltje laten kraken. ‘Eureka’ – het straightste nummer van de cd - is dan weer jazzy emocore, met geëxalteerde zang en alles.

Ze hebben er geen schrik voor om stiltes in hun nummers te verwerken. ‘Evildoer’ lijkt volledig uit korte coda’s te bestaan. Ze plaatsen verschillende stukjes lawaai achter elkaar, die klinken zoals een band die niet honderd procent zeker weet hoe een nummer te stoppen tijdens een optreden en dan maar lichtjes jazzy begint te hameren. In ‘Alarm Will Sound’ gebruiken ze ook een zeer spaarzame riff die uit ongeveer twee tonen bestaat en waar nogal wat plaats tussen gelaten wordt. En toch wekken ze daar een zekere grandeur mee op.

Soms zijn ze te minimalistisch. In ‘Hollow Buttons’ lijkt het alsof ze een soort Liarsachtig sfeertje proberen te creëren: dreigend synthje, gitaargetokkel en vage percussie. Het nummer mist echter iets: afwisseling, een hook, vocals, iets. Aan ‘Famous Hero’ kan je ook beter geen woorden verspillen, aangezien ze er zelf ook geen moeite ingestoken hebben. ‘Bunnies are Full of Magic’ is ook loom, maar aan de hand van een blazer en waaierende vibrafoon-vibraties ontwaakt het nummer langzaam en sluit de plaat in schoonheid af.

http://www.kindamuzik.net/recensie/hi-red-center/architectural-failures/13363/
Meer Hi Red Center op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hi-red-center