http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
HGH | Seb's Hotel
Noormannen met banjo's, dat lijkt vragen om moeilijkheden.
CD, Stickman/Konkurrent
Tekst: Maurice Dielemans
Publicatiedatum: 13 maart 2003
Tot voor dit derde album stond HGH voor de heren Haughen, Gebhardt en Hagfors. Eén van de H’s in HGH, Haugen om precies te zijn, hield het countryuitstapje voor gezien en heeft zodoende op Seb’s Hotel plaats gemaakt voor een andere H, een zekere Hickstars, waardoor de groepsnaam zo waar ongewijzigd bleef.
De middelste van drie, Haakon Gebhardt, drumt bij Motorpsycho, de progressieve rockgroep uit het Noorse Trondheim. Als motorpsychoot weet hij als geen ander wat experimenteren inhoudt. Ook voor HGH kent het grote geluidsexperiment geen grenzen, zij het iets minder pretentieus. Martin Hagfors, die in het dagelijks leven als frontman van het eveneens Noorse Home Groan fungeert, staat Gebhardt en Hickstars maar al te graag bij in dit experimentele en sympathieke countrytriootje.
Haughen, Gebhardt en Hagfors, ze spelen op alles. Of het nu los of vast zit. Een doortrekkende wc, speelgoedinstrumenten, fietsbellen en zelfs levende dieren nemen als muziekinstrumenten op Seb’s Hotel net zo’n belangrijke plaats in als de traditionele countryinstrumentaria, zoals onvermijdelijke banjo’s, ukeleles en mandolines.
Tsja, Noormannen met banjo’s, dat lijkt te vragen om moeilijkheden. Echt als country klinkt het natuurlijk in de verste verte niet, maar dat hoeft ook niet perse. Sympathiek is het idee rondom Seb’s Hotel zeker wel. En hun liefde voor het bluegrassgenre is oprecht, al is het lang niet altijd geslaagd te noemen.
Het anderhalve minuutdurende openingsnummer ‘Tarzan and Jane’ is een vreemdsoortige track, waarmee HGH eigenlijk gelijk al punten verliest, maar het mooie ‘24 Hours’ begint tenminste ergens op te lijken.
‘Sensory Pleasure’ gaat daarentegen meer de richting op van psychedelische folk uit de zestiger jaren, maar is daarom niet als minder mooi te classificeren. En zo kabbelt het triootje nog een negental nummers verder op Seb’s Hotel. Soms melig, zoals in het hilarische gospelkoortje van 'Father Seb'. Soms mooi. Soms gênant, zoals in ‘Lily of the Valley’. Vaak genoeg weer net iets interessanter voor de muzikanten dan voor de nuchtere luisteraar.
Dat het geen meesterwerk is geworden, stond bij voorbaat alvast. De heren van Motorpsycho willen natuurlijk niet dat HGH alle eer opstrijkt, zoals Calexico dat voor de neus van Howe Gelb van Giant Sand deed. Toch blijft het een verademing om iets anders te horen tussen de pretentieuze monsterrock van Motorpsycho en de veelal Brits georiënteerde invasie van Scandinavische rockmuziek. Of de Motorpsycho-fanaat daar ook zo over denkt, is nog maar de vraag.
http://www.kindamuzik.net/recensie/hgh/seb-s-hotel/2665/
Meer HGH op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hgh
Deel dit artikel: