Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ten tijde van de vorige plaat Pigeons speelt Here We Go Magic op het fameuze festival Glastonbury. Het optreden maakt niet veel los bij het publiek, behalve bij Thom Yorke en de producer van Radiohead, Nigel Godrich. De twee staan vooraan en genieten van de eigenwijze psychedelische folkrock van het vijftal uit Brooklyn. Al gauw worden de contacten gelegd en Godrich biedt aan om de volgende plaat van Here We Go Magic te produceren.
Aldus geschiedt, ondanks enige koudwatervrees van frontman Luke Temple. Die blijkt achteraf helemaal niet nodig, want het schitterende A Different Ship is het beste album van Here We Go Magic tot nu toe. De lijn die de band op Pigeons inzette, trekt men hier door. Bevatte de eerste plaat nog geflipte zolderkamerfolk met elektronicaflarden, de tweede klonk een stuk toegankelijker maar nog wel stronteigenwijs. De derde leunt op de hoge kwaliteit van de nummers: in tegenstelling tot voorheen zijn dit geen matige songs die door de mangel zijn gehaald.
Temple is eveneens singer-songwriter en het lijkt erop dat hij wat inspiratie daaruit overhevelde naar Here We Go Magic. Gevolg is dat het geraamte van A Different Ship uit prima liedjes bestaat. Uiteraard krijgen die wel weer een eigenwijze behandeling, met verborgen synthgeluiden, subtiele achtergrondzang en fijne gitaarlagen. Overdadig is het niet, zodat een prachtige balans ontstaat.
Ook de repetitieve kronkelritmes zijn gebleven, wat leidt tot hoogtepunten waarin The Feelies niet ver weg zijn. Zo nemen tribale ritmes het op tegen ambientachtig synthwerk in 'I Believe in Action' en heeft het dansbare 'Make up Your Mind' dwingende gitaarlijnen. In de rest van de tien nummers regeert de rust. De ijle maar afwisselende zang van Temple is de leidraad voor de ruimtelijke sfeer, die de geest ademt van de Nieuw-Zeelandse kiwisound uit begin jaren negentig.
Maar bijvoorbeeld ook van het onvolprezen Silkworm, een band die de kunst van het weglaten als geen ander verstond. Here We Go Magic doet alleen het hoognodige, en dan ook nog eens onderhuids. Hierdoor wint de plaat aan melancholieke zeggingskracht, die je nog steeds het best ontdekt door er echt voor te gaan zitten met een koptelefoon op. Succes gegarandeerd.
http://www.kindamuzik.net/recensie/here-we-go-magic/a-different-ship/23031/
Meer Here We Go Magic op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/here-we-go-magic
Deel dit artikel: