• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Herbie Hancock | Possibilities

Grootmeester lost de verwachtingen niet in.
CD, Vector/Hancock

Tekst: Robin Geurts

Publicatiedatum: 23 september 2005

Jazz wordt steeds populairder bij het grote publiek. Jamie Cullum stond bijvoorbeeld dit jaar zowel op het North Sea Jazz festival als op Werchter. Puristen zullen waarschijnlijk al lichtelijk woedend staan te roepen dat Cullum geen jazz maakt. Cullums mengvorm van pop en jazz vinden we in ieder geval alsmaar vaker terug in de hitlijsten. Misschien heeft deze tendens ook Herbie Hancock geïnspireerd om de studio in de duiken met een aantal grootheden uit de popmuziek.

Als fan van het eerste uur keek ik toch een beetje reikhalzend uit naar deze nieuwe plaat van de pianovirtuoos uit Chicago. Head Hunters, Hancocks verbluffende antwoord uit 1973 op het werk van Curtis Mayfield, James Brown en Sly Stone, is nog altijd één van mijn favoriete funkalbums en belandt nog heel vaak op mijn platenspeler. Ook zijn recentere werk, Future 2 Future uit 2001, kan mij nog altijd bekoren.

Toen ik las dat Hancock een album vol popsongs opgenomen had, vreesde ik een beetje voor het ergste. Mijn vrees bleek ook na beluistering meer dan gegrond. Hancock is en blijft een verbluffend muzikant en dus valt op de arrangementen eigenlijk weinig of niks aan te merken. Of mag men in een bespreking melden dat het allemaal een beetje té goed klinkt? Te gladjes ook.

Possibilities begint niet slecht. In het funky 'Stitched up' van John Meyer komt het pianospel van Hancock enorm goed uit de verf en oudgediende Santana brengt nog een redelijk te verteren versie van het latinnummer 'Safaitou'. Popprinses Christina Aguilera beschikt weliswaar over een verbluffende strot, maar in 'A Song for You' doet ze toch een klein beetje te hard haar best. Vanaf dan kabbelt het album een beetje verder op de stroom van muzak die je in iedere hotellobby te horen krijgt. Paul Simon bewijst in zijn eigen 'I Do it for Your Love' nog wel dat hij een groot performer is, maar tegen die tijd is het vet allang van de soep.

En wat Hancock bezield heeft om 'I Just Called to Say I Love You' van Stevie Wonder te brengen (met Wonder zelf op mondharmonica), God mag het weten! Toch wel het dieptepunt van een sowieso al vrij middelmatig album. Ik heb zo een stil vermoeden dat legende Stevie himself ook liever een ander nummer had laten coveren door Herbie.

Binnenkort laat Wonder trouwens een nieuw album op de wereld los (A Time to Love verschijnt eind september op Motown Records). Zullen we daar dan maar naar uitkijken en dit laatste album van Hancock stilletjes aan ons laten voorbij gaan?

http://www.kindamuzik.net/recensie/herbie-hancock/possibilities/10599/
Meer Herbie Hancock op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/herbie-hancock