Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het zou zo langzamerhand een afgesloten boek moeten zijn: artiesten die tegen veelal beroemdere helden aanschurken met een eerbetoon vol bekende stukken. Het is symptomatisch voor de jazzconservatoriumgeneratie die knokt tegen twee kwaden. Ten eerste herleven de levens van de jazzdoden in deze jonge hooggeschoolden die zelf vaak niets te zeggen hebben. Ten tweede moeten de huidige jazzsolisten leven met het feit dat hun jazz nooit meer de impact zal hebben als die van hun grote voorgangers.
Voor musici als Henry Kaiser en Wadada Leo Smith gaat het bovenstaande echter helemaal niet op. Waarom zij zich dan toch voor een tweede maal hebben laten verleiden een eerbetoon uit te brengen aan de elektrische muziek van Miles Davis, is op het eerste gezicht onduidelijk. Wie Sky Garden beluistert, weet hoe het zit. Deze 'sequel' is alleen maar te verklaren uit muzikaal oogpunt.
Hoe je het ook wendt of keert, het Yo Miles!-project deugt, ook na zes jaar nog. De helft van het gespeelde materiaal is dit keer zelfgeschreven, en er zijn enerverende gastbijdragen. De Indiase percussionist Zakir Hussain tilt Great Expectations naar een hoger, akoestischer, plan. De saxofonisten Greg Osby en John Tchicai spelen hier in een totaal andere context dan we van ze gewend zijn. Gitarist Mike Keneally doet ook mee, al is er wat studietijd nodig om te bepalen welke gitaarpartijen precies van hem zijn, en welke van Kaiser.
Is dit album ook interessant voor iemand die alles van Miles Davis heeft? Jabali is een Miles-compositie die alleen te vinden is op live-tapes uit de jaren zeventig, Smith en Kaiser namen het in Direct Stream Digital-geluidskwaliteit op.
Een ander boeiend muziekstuk is Sivad / Gemini Double Image / Little Church. Deze medley laat horen hoe het geweest zou zijn als Miles eens de tijd had genomen om zijn in de studio zwaar nabewerkte live-albums eens mee op tour te nemen. In de periode 1969-1975 zijn er nauwelijks drie maanden te noemen waarin de live-band stabiel bleef, en dat had zijn weerslag. Oude stukken werden nauwelijks doorontwikkeld, want steeds bleven de bandleden komen en gaan.
Verder is lost hero gitarist David Creamer te horen. Hij is de ongelukkige die slechts op één Miles-plaat meedoet (On the Corner), en de vermelding van zijn naam op de hoes werd ook nog eens jarenlang vergeten. Allemaal dik in orde dus.
Toch zijn er ook aanmerkingen op dit krachtige eerbetoon. Het eerste Yo Miles!-album, uit 1998, bevatte zeer informatieve teksten over de gespeelde songs, deze tweede heeft alleen een paar vage zwaarbewerkte bandfoto's. Verder is het een behoorlijke zit om het album uit te zitten. Verschillende stukken overschrijden de dertig minuten, en een logische opbouw van het geheel is ver te zoeken.
Sky Garden bevat meer dan twee-en-een-half uur goede, en vaak ook originele muziek. Helaas een beetje weggestouwd in een liefdeloze verpakking.
http://www.kindamuzik.net/recensie/henry-kaiser-wadada-leo-smith-yo-miles/sky-garden/6416/
Meer Henry Kaiser & Wadada Leo Smith/Yo Miles! op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/henry-kaiser-wadada-leo-smith-yo-miles
Deel dit artikel: