Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Keith Kenniff, die zich onder het alias Goldmund in de neo-klassieke hoek genesteld heeft, probeert als Helios pure harmonieën te smeden. Dat is blijkbaar een riskante onderneming, want af en toe lijkt het wat te cheesy te gaan worden. Hij weet dit euvel echter continu zorgvuldig te ontwijken, waardoor er iets heel lieflijks overblijft.
Af en toe bekruipt je tijdens het luisteren een gevoel van gemakzucht, het idee dat je voor de gek gehouden wordt als ambientliefhebber. De muziek dreigt wel eens erg zoet te worden en trekt zich niets aan van dit dreigende gevaar. Ze balanceert regelmatig op het randje van goedkope lounge, maar verzandt er nooit in, en blijft vervolgens wonderwel overeind. Caesura daagt niet uit, Caesura klopt.
Je kunt het saai noemen, door het ontbreken van enige scherpe randjes, maar het album heeft heel wat te bieden. Het had op het eerste zicht allemaal wat uitdagender gemogen, maar de kracht van de man achter Helios ligt eenvoudigweg in zijn grote gevoel voor harmonie. Dat komt uitstekend tot uitdrukking in zachte klankjes, die door schijnbaar anonieme beats daadwerkelijk ondersteund worden.
Boven alles is Caesura een behaaglijke, warme deken die je omslaat nadat je thuis bent gekomen uit de kou. Het is een volledig opgebloeide liefde die nooit lang kan volhouden, maar voor de vijftig minuten die hij duurt in volle bloei blijft, en zonder verveling talloze keren herbeleefd kan worden. Helios' nieuwste vrucht is onbereikbaar in al zijn toegankelijkheid.
http://www.kindamuzik.net/recensie/helios/caesura/17839/
Meer Helios op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/helios
Deel dit artikel: