• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Heaven and Hell | The Devil You Know

Geen klassieker, maar ook geen reputatieschade.
CD, Roadrunner/CNR

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 16 april 2009

Dit is de derde keer dat Black Sabbath het probeert met Ronnie James Dio op zang. De eerste poging begin jaren tachtig leverde in de vorm van Heaven and Hell en Mob Rules twee klassieke albums op. De eerste reünie in 1992 resulteerde in Dehumanizer. Niet slecht, maar toch zeker een stuk minder dan zijn voorgangers. Zeventien jaar later is daar nu The Devil You Know.

De om de een of andere reden onder de noemer Heaven and Hell uitgebrachte plaat – Tony Iommi houdt stug vol dat het niet is omdat hij de rechten op de naam Black Sabbath deels heeft moeten verkopen aan de Osbournes voor die reünie – is een slag beter dan Dehumanizer, maar hij haalt het voorspelbaar genoeg niet bij zijn illustere voorgangers.

Eerst maar even de zwakke punten. Dio is inmiddels ver in de zestig. Hoewel hij nog kan galmen als geen ander, missen er noten aan de top van zijn bereik, waardoor hij doffer klinkt dan voorheen. Misschien dat mede daarom is gekozen voor een overdaad aan zwaar, traag materiaal. Hoe het ook zij: The Devil You Know is als geheel aan de stroperige kant; er hadden wat meer snelle nummers op gemogen. Ook staan er de nodige mindere tracks op de plaat. Als een nummer de clichétitel 'Rock and Roll Angel' heeft, dan weet je eigenlijk al dat het niet echt goed kan zijn.

Dat alles neemt niet weg dat er een behoorlijk aantal krakers op The Devil You Know staat. Opener 'Atom and Evil' is majestueus en groots en 'Eating the Cannibals' , een van de spaarzame snelle nummers, is gemaakt voor op de autoradio.

De als eerste naar buiten gebrachte track 'Bible Black' is misschien wel het sterkste nummer van het album. Het is gebaseerd op de winnende formule van klassiekers als 'Children of the Sea' en 'Falling of the Edge of the World': een rustig melancholisch intro, waarna de gitaarmuur metersdik en huizenhoog wordt opgetrokken.

The Devil You Know is niet bepaald die fantastische comeback waarop stiekem gehoopt was, maar het is ook geen album waarvoor Heaven and Hell zich moet schamen. Wat dat betreft verschilt het niet van het soort platen dat generatiegenoten als Bruce Springsteen en Neil Young de laatste jaren uitbrengen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/heaven-and-hell/the-devil-you-know/18438/
Meer Heaven and Hell op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/heaven-and-hell