http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Heather Leigh | Pot Baby
Een gitzwarte parel.
CD-R, Volcanic Tongue
Tekst: Joris Heemskerk
Publicatiedatum: 24 april 2006
Vaak vind je albums die een pedal steelgitaar bevatten terug in onze Twang-sectie, maar bij Heather Leigh Murray ligt dat toch net iets anders. Je komt deze gitaar zelden zo intens doorspookt tegen. Haar pedal steel is uit een heel ander soort hout gesneden.
Naast het gedreven onder handen nemen van de pedal steel is Leighs absolute troef haar glorieuze stem. Liefhebbers van Charalambides en Scorces weten daar inmiddels alles van. Haar bijdrage aan Charalambides’ laatste album, Joy Shapes was met name door het spookachtige duelleren tussen haar vocalen en die van Christina Carter zo’n fascinerende trip.
Pot Baby, Leighs tweede solo werk bevat twee enorme, ongetitelde soundscapes die soms door merg en been gaan. Alsof we een lange rit aan het maken zijn door uitgestrekte, zanderige gebieden. Af en toe wordt er ook gas terug genomen, en dan lijkt het juist of we op een veranda in de Mississipi Delta zijn belandt.
Track 1 hakt er meteen furieus in. Withete slierten feedback die wild kronkelend in een enorme golf samenkomen. Van eventuele vocalen zijn alle sporen uitgewist- en als ze al langskomen, dan zijn ze zo nauw verweven in de pedal steel-manie dat ze nauwelijks waar te nemen zijn. Een harmonica luidt vervolgens het serene en surrealistische middenstuk in, wat voor een enorm contrast zorgt met de vloedgolf die we daarvoor over ons heen hebben gekregen. De blues is zo nooit ver weg, maar Leigh zorgt er ook voor dat ze niet al te lang in de Delta blijft hangen. Al snel laat ze haar nagels weer over de snaren glijden en krikt hiermee opnieuw de intensiteit op. De panorama’s van met stof bezaaide woestijnschemeringen zijn dan onmiddelijk opgeroepen.
Op Track 2 is Leigh op haar allerfijnst. Haar zalvende -maar dreigende- stem is hierbij een ijzersterk wapen. Aanzwellen, halve seconde stilte, en weer afzwellen, aanzwellen, afzwellen. Magisch. Het opdoemen van hortende pianoklanken en de intense pedal steel-motieven, die klinken alsof er gigantische metalen platen op en neer golven, dragen het nummer naar een minutenlang durend hoogtepunt.
De hoes van Pot Baby is eenvoudig maar doeltreffend, de overdreven kleuren als een felle paradox met de intens duistere muziek. Voor zover ze het nog niet was: met dit album bewijst Leigh definitief tot de meest gedreven en getalenteerde muzikanten in de experimentele muziekwereld te behoren. Een rijker mens, dat zul je zijn nadat je deze plaat hebt verorberd. Heather Leigh voegt daadwerkelijk iets toe.
http://www.kindamuzik.net/recensie/heather-leigh/pot-baby/12625/
Meer Heather Leigh op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/heather-leigh
Deel dit artikel: