Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
U hoort mij voorlopig niet klagen. Geen sikkeneurigheid over ‘die hiphopalbums van tegenwoordig’, maar een vette grijns. De weledele hiphopkunst lijkt in 2004 namelijk ondergronds te zijn ontploft als zelden tevoren, getuige de hausse van sterke releases. Aan deze feestvreugde ontbrak dit jaar wat mij betreft echter nog een écht sterke bijdrage van Definitive Jux. Sinds het uitkomen The Multi-Platinum Debut Album van Hangar 18 zit ook dát helemaal goed.
De groep bestaat uit rappers Alaska en Windnbreez, die in 2002 gezelschap kregen van DJ paWL. Alaska was onder meer al te bewonderen op Cannibal Ox’ The Cold Vein en samen met Windnbreez op de labelverzamelaar Def Jux Presents 2. Er is een sterke chemie tussen die twee. Met een elkaar perfect aanvullende stem, stijl en hongerigheid, zwepen zij elkaar op tot grote hoogte. Razendsnel, zonder ook maar één woord in te slikken, spugen zij om en om hun furieuze, complexe, multi-multi-lettergrepige rijmschema’s uit. Belangrijkste boodschap is het aloude credo ‘Dit kun jij niet, nok er maar mee!’.
Luisterend naar nummers als ‘Saved by the Beezy’ en ‘Barhoppin’’, vraag je je inderdaad af wie dit nog meer kan. Een ander mooi staaltje van dergelijke rijmwoede is het geciteerde Rakim-zinnetje “It’s Been a Long Time, I Shouldn’t Have Left You” dat wordt vervolgd door een razendknappe demarrage in minstens twee versnellingen hoger in ‘Hangar 101’.
Producer El-P brengt ondertussen waar hij garant voor staat: lome, bonkige beats, veel knipogen naar de jaren tachtig (synths, claps, ‘overbekende’ samples), flarden electro en industrial, en een algehele onheilspellendheid. Alles bij elkaar een heerlijk, log tapijt in het verlengde van Fantastic Damage – zij het een tikkeltje minder zwaar op de hand – waar de felle raps vederlicht overheen rollen.
Met deze voor een rapact essentiële elementen dik in orde, kunnen we spreken van een sterk album. Eén kanttekening moet geplaatst worden bij het eigenaardige begin van de plaat. De eerste paar tracks na het intro en het eerder uitgebrachte ‘Where We at?’ zijn door opmerkelijk corny refreintjes slechts met mate te pruimen. Pas vanaf track vijf ontvouwt het album zich voor de geduldige luisteraar in z’n volle glorie. Maar vanaf dat moment laat het de aandacht dan ook geen seconde meer los.
http://www.kindamuzik.net/recensie/hangar-18/the-multi-platinum-debut-album/7961/
Meer Hangar 18 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/hangar-18
Deel dit artikel: