• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Hüsker Dü | Zen Arcade

Belangrijk pionierswerk voor de gitaarrock van de jaren negentig.
CD, SST/1984

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 01 mei 2001

In de klonterige muziekwereld ben je pas echt een grote als je met bestaande tradities breekt en nieuwe regels opstelt (zie Dylan, zie The Velvet Underground, zie Can). Hüsker Dü baant zich op een eigenwijze manier door de punk- en hardcoreunderground van de jaren tachtig. Rauw maar melodieus, boos maar ook gedrenkt in teenage angst.

Een handle bar snor (bassist Greg Norton ), een malse bierbuik (zanger/gitarist Bob Mould) en een stijlloze slungel (zanger/drummer Grant Hart) ondermijnen midden jaren tachtig de rechtlijnige hardcore cultuur die in Amerika heerst en legt met Zen Arcade de fundering voor die nieuwe generatie alternatieve rockbands die de jaren negentig zullen domineren.

Een behoorlijke tour de force, Zen Arcade’s 23 nummers worden in 85 uur en bijna allemaal in één take opgenomen. Die snelle werkwijze zorgt voor het razende karakter van het album met het snijdende gitaarspel van Bob Mould als meest herkenbare factor. De wisselwerking tussen Moulds boze, gefrustreerde vocalen en Harts popgevoelige,melodieuzere aanpak creëert een geluid dat altijd balanceert op het scherpst van de snede. Bovendien wijkt Hüsker Dü af van de geijkte hardcore paden door te experimenteren met piano intermezzo’s (‘Monday Will Never Be the Same’), ruwe tape bewerkingen (‘Dreams Reocurring’, ‘Standing by the Sea’) en akoestische liedjes (‘Never Talking to You Again’). Eén voor één acties die in de hardcore scene over het algemeen als not done worden beschouwd en daar laat het drietal het niet bij.

De aanpak van de talloze punk- en hardcorebands die als rebellen met oogkleppen op door de college radio ether suizen zint de groep niet. Met Zen Arcade schetsen ze de wereld van een puber die besluit de wereld met al zijn immense valkuilen in te trekken. “His parents / they can't understand why their son / he turned out wrong / he runs away from all the pain / and forgets them when he's gone / he'd rather be all by himself / because his plans / they seem the best / he finally gets the nerve one day / and now life becomes a test”.
Zen Arcade is haast een blauwdruk voor al die gelikte emo bandjes die we vandaag liever kwijt dan rijk zijn, al mochten ze willen dat zij punkrock anthems als ‘Pink Turns to Blue’ en ‘Masochism World’ geschreven hadden. Grote kans dat ze de plaat niet eens in de kast hebben staan.

Overschaduwd door hun meer succesvolle tijdgenoten R.E.M. en door de latere opmars van grunge en de dominante status van Nirvana wordt wel eens vergeten dat Hüsker Dü immens belangrijk pionierswerk verrichte en zo de weg vrij maakte voor de rockgiganten van de jaren negentig. Toenmalig NME recensent, Chris Bohn (alias Biba Kopf) sloot zijn recensie van Zen Arcade in 1984 af met de veelzeggende conclusie: “Hüsker Dü, others don’t”. Ik update het bij deze naar: “Hüsker Did, others tried.”

http://www.kindamuzik.net/recensie/h-sker-d/zen-arcade/12767/
Meer Hüsker Dü op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/h-sker-d