http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Guillemots | Red

De magie verruild voor de pop.
CD, Polydor/Universal

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 07 april 2008

Wie van Guillemots een Through the Windowpane Part Two mocht verwachten, komt mooi bedrogen uit. De Britse band wil nu vooral urgente popliedjes maken die je even perplex doen staan bij het horen op de radio. En je doen snakken naar meer, uiteraard. Want de eigenzinnige Fyfe Dangerfield en zijn mannen zijn ambitieus tot op het bot.

Toegegeven, dat is echt wel even wennen. Want waar de vorige plaat werkelijk sprankelende momentjes van intense schoonheid kende, daar gaat Red ongetwijfeld een gooi doen naar de hoofdader van de popmuziek, de mainstream. De bijna glamrockachtige single 'Get over It' bevat bijvoorbeeld inderdaad een akelig aanstekelijk poprefreintje en flink pulserende keyboards. Het moet dan ook niemand verbazen als die daadwerkelijk boven het alternatieve maaiveld gaat uitsteken.

Op bepaalde momenten lijkt de pop van Mika of zelfs Justin Timberlake een inspiratiebron te zijn geweest. In elk geval wordt het werk van Guillemots steeds ongrijpbaarder en krijgt het alleen nog meer kameleontische trekjes. Soms extatisch, dan weer rustiek, om vervolgens weer met een volgende popgeoriënteerde single uit de hoek te komen. Elk nummer is in die zin weer een nieuwe surprise.

Als deze heren iets níét zijn, dan toch in elk geval voorspelbaar. Je kan ook niet anders dan respect hebben voor hun neiging de eigen grenzen te verleggen. Maar soms stel je jezelf de vraag of deze jongens in al hun gedachten over diversiteit op enig moment niet uit de bocht dreigen te vliegen. En zodoende door al hun waanzinnig creatieve ideeën het bos niet meer gaan zien.

De hang naar de popkant van het spectrum maakt daarmee dat de magie die deze band voorheen omhulde meer naar de achtergrond wordt verdrongen. De gevoeligheid ruilt over het grote geheel van plaats met uitgelatenheid en aanstekelijkheden. Al redden 'Words' en 'Take Me Home' die eer nog wel een beetje. Ondanks een aantal prima nummers op Red lijkt voor de volgende plaat het devies dan ook vooral: duidelijke keuzes maken.