Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Liz Harris maakt met Grouper minimale muziek. Op Way Their Crept breit de Californische met ijle stem, gitaar en keyboards negen klanktapijtjes die qua sfeer aan de meditatieve gitaaravonturen van het ex-koppel Carter doen denken. Denk daarbij in de eerste plaats niet aan hun gezamelijke project Charalambides, want Grouper klinkt een pak abstracter. De vergelijking bevindt zich eerder op het niveau van Christina’s Bastard Wing en het vorig jaar heruitgegeven Living Contract en Zaika, Tom Carters samenwerking met Marcia Bassett.
Ook al roept de opbouw van Way Their Crept herinneringen op aan de Carters, de sfeer die Grouper weet neer te zetten is toch van een andere rang. Grouper klinkt minimaal en de nummers vloeien perfect in elkaar over. Dit zorgt er natuurlijk wel voor dat Way Their Crept erg samenhangend is en dat je er gemakkelijk in kan verdwalen.
Het album mist echter iets. De geluidstextuur is iets te zwak om je eindeloos te kunnen meevoeren. Het minimale neigt vaak net iets te veel naar het esoterische. Toch zijn er mooie momenten te ontwaren op Way Their Crept, vooral naar het einde toe wanneer - in de goede traditie van Labradford - de zonnestralen weer door het wolkendek te voorschijn komen om je met een warm gevoel achter te laten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/grouper/way-their-crept/11602/
Meer Grouper op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/grouper
Deel dit artikel: