Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ze stoppen ermee en concentreren zich voortaan op liveshows. Albumsgewijs muziek uitbrengen heeft namelijk zijn langste tijd gehad, stellen Tom Findlay en Andy Cato. Als Groove Armada heeft het Britse tweetal vanaf de start in de jaren negentig zes studioalbums uitgebracht. Black Light is daarvan dus de laatste.
Aanvankelijk vereenzelvigde men Findlay en Cato, vooral vanwege de voor talloze compilaties geselecteerde track 'At the River' met lounge/chillout. Maar nog voor het artistieke verval van die uitbuikmuziek manifesteerden de twee zich reeds als de muzikale eksters die ze feitelijk waren.
Zo verwerkten ze elementen uit onder meer hiphop, dancehallreggae, funk en electro in krakers als 'I See You Baby', 'Superstylin'' en 'My Friend'. Nummers die ook wegens handig gebruik in commercials en tv-shows Cato en Findlay het een en ander opleverden. Misschien juist wel daarom zijn ze nooit de hipste jongens van de dance geworden.
Nu het duo het heft wat het uitbrengen van Groove Armada-materiaal betreft meer in eigen handen heeft, lijkt Black Light dan ook vooral een gooi naar artistieke erkenning.
Verrassen doet de plaat in ieder geval, want het overheersende synthpopgeluid, terug te voeren op klassiek werk van namen als David Bowie en Gary Numan maar ook op het meer eigentijdse geluid van bijvoorbeeld MGMT of Klaxons, betekent niets minder dan een stijlbreuk met eerder werk.
Gebleven evenwel is het inschakelen van gastvocalisten. Vooral zangeres SaintSaviour, inmiddels ook onderdeel van de livebezetting, vertolkt een glansrol. Die komt met name tot uitdrukking in het opzwepende 'Paper Romance', dat zo op Groove Armada's lijstje van onverbiddelijke floorfillers kan.
De bijdragen van Australiër Nick Littlemore (Empire of the Sun, Pnau) zijn daarentegen nogal over de top. Gelukkig zorgt veteraan Bryan Ferry, voorman van inspiratiebron Roxy Music, voor tegenwicht in het onderkoelde en mistroostige 'Shameless'.
Om Black Light te beschouwen als de grootste artistieke triomf in het oeuvre van Groove Armada, voert vooralsnog te ver. Wel rechtvaardigt de plaat de conclusie dat het erg jammer is dat Cato en Findlay geen heil meer zien in een opvolger.
http://www.kindamuzik.net/recensie/groove-armada/black-light/19868/
Meer Groove Armada op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/groove-armada
Deel dit artikel: