• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Grief | Alive

Noodzakelijke lelijkheid.
CD, Southern Lord/Konkurrent

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 02 oktober 2006

Grief is een van de grondleggers van de Amerikaanse sludgemetal. Zo bekend als Eyehategod of The Melvins werden de Bostonaren echter nooit en in 2000 stopten ze ermee. Anno 2005 was het dan wel eens tijd voor een reünie. Vooral omdat ultrazware muziek in de tussentijd een stuk populairder is geworden en Grief een behoorlijke cultstatus heeft opgebouwd.

Het in een niet zo gelimiteerde oplage van 2000 genummerde exemplaren uitgebrachte Alive (het is twijfelachtig of ooit een Grief-album dat aantal gehaald heeft) documenteert een in de thuisstad opgenomen concert van de reünietour. De geluidskwaliteit is behoorlijk underground, maar acceptabel. Het versterkt de lelijkheid van de muziek nog eens.

Want de muziek van Grief is met zijn vertraagde Sabbath-riffs, hardcore ritmes op heroïne en de longenuitkotsschreeuw van Jeff Hanward vooral dat: lelijk. Het is het geluid van post-industriële landschappen vol verwrongen staal, verrot beton en gemuteerde mensen. Bij vlagen doet het aan latere Entombed denken, maar dan zonder het songschrijverschap van die Zweden. Ook mist de muziek het onderdehuidkruipende van een Khanate of een Sunn0))). Grief schiet bonken verwrongen lawaai met titels als ‘I Hate the Human Race’ en ‘World of Hurt’ recht op je af. Geen prettige ervaring, maar op zijn tijd wel noodzakelijk. Bands als Grief vormen het tegengif voor een mediawereld beheerst door grote gladtrekkers als Photoshop en Pro-Tools.

http://www.kindamuzik.net/recensie/grief/alive-6086/14031/
Meer Grief op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/grief