• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Grey Reverend | A Hero's Lie

Grey Reverend blijft koud en subtiel.
CD, Ninja Tune/Motion Audio Records/Pias

Tekst: Eric van den Outenaar

Publicatiedatum: 04 november 2013

Grey Reverend zul je niet betrappen op vals sentiment of effectbejag. De liedjes zijn somber, maar nooit pathetisch. A Hero's Lie, het tweede album op het label Ninja Tune, bevat dan ook geen toegankelijke wegdroomliedjes.

Grey Reverend is het soloproject van L.D. Brown, een jazzgitarist en -zanger die sinds 2006 deel uitmaakt van The Cinematic Orchestra. De in Brooklyn wonende muzikant was genoodzaakt om zijn hoogvliegerij in te ruilen voor ingetogen folk toen men bij hem focale dystonie - een soort kramp in zijn handen - ontdekte. Hierdoor werd hij gedwongen zijn instrument op een eenvoudigere manier te bespelen. Hij stelde zich een nieuw doel: binnen de muzikale taal van folk en rootsmuziek een eigen vertelvorm ontdekken. Dat hij veel van jazztheorie weet, zorgde voor iets bijzonders.

Bij debuutalbum Off the Days resulteerde dat al in een mooi samenspel van vrijwel alleen gitaar en zang met teksten die uit gedachtenstromen opgebouwd zijn. Ook nu weer geen eenduidige verhalen. Wel trekt Grey Reverend meer instrumenten uit de kast om zijn muziek te arrangeren.

Verwacht niet dat de man volgend jaar op een zomers festival in de polder speelt voor allemaal meisjes die zijn nummers woordelijk meezingen. De sfeer van zijn muziek blijft onbestemd, ijzig en complex. Hij houdt van asymmetrische liedjesvormen en akkoordpatronen, waardoor je constant op het verkeerde been wordt gezet.

Hoewel hij wel wordt vergeleken met José González heeft Grey Reverend niets van het toegankelijke van de eerstgenoemde . Dit gezegd hebbend, A Hero's Lie is een prachtig album. Draai de cd maar in de auto, op een regenachtige herfstmiddag in de polder, en alles valt op zijn plek. Luister bijvoorbeeld naar het subtiele 'The Payoff', waar midden in het nummer, tijdens een improviserend gedeelte met pianospel, de bas heel even terugkomt op het ritmische thema van de gitaar. Een schitterend detail. Of beluister het outro van 'Fate': "It's only faith, some things aren't meant to be." Ook daar hoor je verschillende ritmes van piano, gitaar en blazers. Het doet je beseffen dat binnen de asymmetrische vormen wel eenheid schuilt. En soms droom je dan toch even weg.

http://www.kindamuzik.net/recensie/grey-reverend/a-hero-s-lie/24430/
Meer Grey Reverend op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/grey-reverend