Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nog net op tijd voor de jaarlijsten verschijnt deze herfst de langspeler van Gregor Tresher. Er werd namelijk al enkele maanden reikhalzend uitgezien naar A Thousand Nights vanwege de dubbele A-kant 'The Now People' en 'Battery'. Tresher zit daarnaast onmiskenbaar in de populaire emotechnohoek van Gui Boratto, Aril Brikha en Efdemin, dus een nieuwe ster staat op het punt van geboorte. Of toch niet?
Het antwoord is jammer genoeg een schuchter "ja, maar niet voor lang." A Thousand Nights bevat de nodige expliciete hoogtepunten, zoals de ronduit geniale dancefloorkiller 'Full Range Madness', de onderhuidse technospanning tijdens 'Syncopia' of de dromerige, subtiele geluidscollage van 'Painkiller'. Op die momenten kan Tresher zich prima meten met zijn vakgenoten.
Mindere momenten zijn er ook, en niet bepaald zuinig. Zo heeft het gekabbel tijdens de openingstracks 'Black Rain' en 'Running Systems' te weinig om het lijf om de luisteraar ergens te brengen. Ook zijn er platen met middelmatige ideeën, zoals 'Benthos' en 'Battery', die gewoon lekker in de conceptfase hadden moeten blijven zitten.
Een middelmatig album met de nodige positieve uitschieters, dus de ster gaat al snel op in een supernova. De concurrentie mag opgelucht ademhalen, en hopelijk probeert Gregor Tresher het later nog eens. Het potentieel is er, maar anno nu nog niet voor een langspeler.
http://www.kindamuzik.net/recensie/gregor-tresher/a-thousand-nights/16261/
Meer Gregor Tresher op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gregor-tresher
Deel dit artikel: