• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Greenleaf | Secret Alphabets

De degradatie van een hobbyproject.
CD, Small Stone/Bertus

Tekst: Tijs Heesterbeek

Publicatiedatum: 09 november 2003

Samenwerkingsverbanden of gelegenheidsprojecten zijn vaak verraderlijke dingen. De eerste uitingen hiervan zijn vaak alleraardigst; de band heeft niets te verliezen (de leden kunnen nog altijd terugvallen op hun eerdere band), er zijn geen tegenstrijdige belangen van bandleden en er hoeft niet voldaan te worden aan hoge verwachtingen.

De uitkomst is dan ook vaak een ode aan het spelplezier. Geen geforceerde moeilijkdoenerij maar een vrijblijvende plaat die vaak lekker wegluisterd. In sommige gevallen volgt er een korte tour, maar al gauw slaan de bandleden ieder weer de afzonderlijke weg in. Een enkeling die ze nog herinnert aan het uitstapje.

Zo ontstond in 2000 Greenleaf: een band waarmee gitarist Tommi Holappa en zanger Fredrik Nordin (beiden van Dozer) samen met Demon Cleaner-gitarist Daniel Lidén de tijd tussen hun andere bands vulden. Na een EP in 2000 volgde een jaar later Revolution Rock. Een plaat waarop het drietal, aangevuld met Dozer en Demon Cleaner bassist Bengt Bäcke, zich lenig bewoog tussen de jaren ’60 psychedelica, garagerock à la The Stooges en MC5 en soms een toefje blues. Een alleraardigst plaatje welke gevolgd werd door een korte tour door Europa.

Maar wat nu wanneer de band na een aantal jaar weer bij elkaar komt om een vervolg op te nemen? Opeens is het geen gelegenheidsformatie meer, opeens creëren ze verwachtingen, opeens hebben ze een lat. En die lat moet natuurlijk gehaald worden voor het publiek en voor de kritische muziekrecensent.

Welnu, die lat wordt niet gehaald. Greenleaf haalt over de gehele breedte van Secret Alphabets nooit de kwaliteit die ze tentoon spreidde op Revolution Rock. Waar ze op de vorige CD nog leuk uitwaaierden over het hele spectrum van de stonerrock, blijven ze nu angstvallig bij dezelfde trucjes hangen. Nummers beginnen akelig op elkaar te lijken, gitaarriffs hangen als los zand aan elkaar en de zang wordt op den duur monotoon. Hierdoor is de spanning verdwenen en komt Greenleaf niet boven de grauwe middelmaat uit.

De onbevangenheid is weg. Greenleaf is een band geworden met een vast bandlid (Daniel Jansson is tweede gitarist geworden en komt niet van een andere band) en heeft als platenmaatschappij Molten Universe ingeruild voor het ‘grote’ Small Stone. De band had het bij Revolution Rock moeten laten. Nu is Greenleaf een bandje geworden dat hun sterke eerste album niet kon evenaren. Zonde.

http://www.kindamuzik.net/recensie/greenleaf/secret-alphabets/4490/
Meer Greenleaf op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/greenleaf