Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Crosby, Stills, Nash & Young. Dat is eigenlijk het eerste wat op komt borrelen bij het beluisteren van Joni’s Garden. Vooral wanneer bij het titelnummer de akoestische gitaren vol goede moed je huiskamer binnenknallen. Zo doet ex-Soup Dragon Jim McCulloch met Green Peppers toch nog een gooi naar faam. Maar…
…de liedjes op dit debuut zijn te vaak slaapverwekkend indiepopgeneuzel waar alleen Schotten van lijken te houden. De beste man weet heel aardige akkoordenprogressies uit z’n mouw te schudden en doet daarbij zelfs denken aan The High Llamas. Zij jatten het dan weer regelrecht uit Brian Wilsons bedlegerige periode, maar doen dat wel heel slim.
De Green Peppers doen het op hun beurt weer heel saai. Dat slaapverwekkende zit ‘m vooral in de melodieën: ze houden het namelijk wel e-r-g simpel. En hoewel McCulloch zijn gitaar aardig weet te beroeren kan zijn miniatuurpop qua vindingrijkheid niet tippen aan de Llamas. Het blijft allemaal zo, zo, zo zouteloos.
Het optrommelen van indiepopprinses Isobell Campbell mag ook al niet baten. Zij valt echt compleet door de mand. Dat we haar definitief kunnen afschrijven als zangeres blijkt wel als we ‘Dreamer’ en ‘Blink of an Eye’ horen. Het gezucht begint nu echt irritant te worden!
Heel fijne achtergrondliedjes hoor, maar morgen zijn we het weer vergeten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/green-peppers/joni-s-garden/9262/
Meer Green Peppers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/green-peppers
Deel dit artikel: