Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het leek niet stuk te kunnen met Green Lizard. De Tilburgse jeugdvrienden kenden een vliegende carrièrestart: winnaar van de Grote Prijs van Nederland, een goed ontvangen debuutalbum, Pinkpop, Lowlands, Warped Tour, Roskilde, eindeloze tours door Nederland en Europa. Het hield niet op. Figuurlijk dan. Na de promotie van hun uitstekende tweede plaat Newborn werd het stil. De leden van de band stonden nog wel op het podium met Jaya The Cat en The Original Soundtrack, maar Green Lizard leek in een winterslaap gesukkeld te zijn.
Nu was er ook het nodige aan de hand. Gitarist Willy Tjon Ajong besloot dat hij liever met gardes en pollepels in de weer was en werd kok. Bovendien was de band al van hun toenmalige label getrapt. Een bandlid minder en geen label. Hoe verder?
Gewoon: niet zeiken, inpluggen en spelen. Dus pakte zanger Remi Tjon Ajong ook een gitaar en zette met zijn drie overgebleven makkers twaalf nummers op band. Las Armas del Silencio is een prima plaat geworden, waarop we een uiterst vitale band horen. De tegenslag heeft ze duidelijk geen slecht gedaan.
Verwacht geen radicale koerswijzingen: Green Lizard gaat gewoon verder waar ze met Newborn gebleven waren. Wederom met een paar slepende nummers met kamerbrede refreinen, een paar uptempo meezingers en een enkele ballad. Allemaal van hoog niveau. De nummers zijn wat directer en puntiger dan op eerdere albums, waardoor de plaat lekker wegluistert. Bovendien werd Las Armas del Silencio net als zijn voorgangers gemixt door Clif Norell (Faith No More, Jeff Buckley, REM), dus klinkt het allemaal weer als een klok. Niets nieuws onder de zon, maar het is knap dat Green Lizard na vier stille jaren toch weer met een prima album komt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/green-lizard/las-armas-del-silencio/12350/
Meer Green Lizard op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/green-lizard
Deel dit artikel: