Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voivoooddd! Na de eerste paar introspectieve tonen van opener 'Between Thozolan and Oleatha' barst er een dissonante jazzmetal riff los zoals alleen Voivod die vroeger gemaakt zou kunnen hebben. Maar dat hebben ze dit keer niet, en Grand Ulena wel. En Grand Ulena heeft wel meer gedaan op dit debuutalbum.
Ik had de recensie ook kunnen beginnen met het woord 'overdonderend'. Of 'bizar'. Of 'gestoord'. Het zou alledrie hebben gepast, en alledrie zouden even ontoereikend zijn. Het trio uit St. Louis maakt het zichzelf niet gemakkelijk, en de luisteraar al helemaal niet. Stijlen en structuren komen en gaan, blijven nooit lang genoeg hangen om uit te kunnen vinden of ze misschien catchy zouden kunnen zijn. Bijna structuurloze freejazz, mathematische (post)rock, omverblazende grindcore, het kan allemaal, en liefst binnen een halve minuut. Er gaat evenveel fout als goed. Extreem gestileerde stukken, waarvan je je afvraagt hoe ze het ooit hebben kunnen bedenken en instuderen, en totale vrijheid wisselen elkaar soepeltjes af. Hokjes en conventies worden met de grond gelijk gemaakt, en uit de as verrijst een bijna nieuwe en unieke muzieksoort: brutal prog genaamd door grondleggers als The Flying Luttenbachers. Met die laatste heeft Grand Ulena wel meer gemeen, maar ze klinken vrijer en minder massief. Ik had het woord transparant willen gebruiken, maar dat kan gezien de muziek echt niet van toepassing zijn.
Gateway to Dignity ridiculiseert rock, maar omarmt het ook. Het breekt het af en bouwt iets nieuws op de bestaande fundamenten. Verbluffend. Verrijkend. Ontmoedigend. Louterend. Pijnlijk. Zalvend. Grand Ulena.
http://www.kindamuzik.net/recensie/grand-ulena/gateway-to-dignity/2710/
Meer Grand Ulena op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/grand-ulena
Deel dit artikel: