Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Graham Weber heeft in een periode van ongeveer tien jaar vijf cd's uitgebracht, maar veel succes is de in Austin residerende singer-songwriter tot op heden nog niet gegund. Als het nu weer eens niet lukt met dit voortreffelijke album, dan is de wereld toch echt stokdoof voor pure schoonheid en is het allerlaatste restje hoop verloren. Van het vorige werk van de Amerikaan, de duettenplaat Women uit 2012, zijn er ook maar twee exemplaren verkocht in Nederland. En dat was ook nog eens in de uitverkoop.
Weber maakt een ongekende ontwikkeling door van zanger in een rock-'n-rollbandje tot rasechte singer-songwriter. Van de karige blues van zijn eerste twee soloplaten, klinkend alsof ze in een natte kartonnen doos zijn opgenomen, staat alleen nog een gammel skelet overeind. Sterk geïnspireerd door Lambchops vergeten meesterwerk Damaged besluit Weber vele malen ambitieuzer uit te pakken. Voor Faded Photos is hij in zee gegaan met Peter Stopschinski, die ook voor de eerdergenoemde sombermannenband uit Nashville de strijkarrangementen verzorgt. Dat resulteert in een bijzondere samenwerking, waarbij de violen veelal een zalvende uitwerking hebben op de grauwe en gortdroge rootsrock.
Het zal niemand ontgaan: Webers brokkelige stemgeluid heeft duidelijk iets weg van Jeff Tweedy. In combinatie met de lome countryrock kan je dus niet om de vergelijking met Wilco ten tijde van de dubbel-cd Being There en vroegere albums heen, zeker met een enkel uptemponummer als 'Time'. De echte hoogtepunten zitten niet al te diep verstopt in de vele ingetogen momenten hier, zoals het tranentrekkende 'Boston', de nostalgische pracht van 'Balllad of the 04 Lounge' en de ultieme aanstekerballad 'Balloons'. Zelden grijpt de stilte van americana je zo naar de strot.
http://www.kindamuzik.net/recensie/graham-weber/faded-photos/25177/
Meer Graham Weber op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/graham-weber
Deel dit artikel: