Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Mocht je op doorreis door het Grote Niets van Texas niet achter het stuur in slaap vallen, dan heb je kans om door Ozona te komen. Een even imaginair klinkende plaatsnaam als het verderop gelegen El Dorado. De Engelse jongens van Goldrush verkiezen de Amerikaanse hyperrealiteit boven de grauwe alledaagsheid van thuisland en vernoemden hun plaat naar Ozona.
De broers Robin en Joe Bennet en hun vrienden zijn al een jaar of vijf bezig. Vergeleken met hun eerdere releases oogt Ozona als een samenraapsel van nieuwe songs en opnieuw opgenomen oudere nummers. Bovendien zijn er grote verschillen tussen de Engelse en de Amerikaanse versie van de plaat en hebben verschillende producers eraan bijgedragen, onder wie Dave Fridmann (Flaming Lips, Mercury Rev), wat het er allemaal niet begrijpelijker op maakt.
De versie die ons via V2 bereikt, maakt duidelijk dat de Britten, op een vleugje Ride en The La’s na, vooral schatplichtig zijn aan Amerikaanse voorbeelden. Mercury Rev, Grandaddy en Giant Sand klinken door in hun beste atmosferische nummers en The Byrds en de vroege REM in de meer lieflijke liedjes. Sterke troeven zijn Robin Bennets emotionele zang, steeds net ietsje boven zijn bereik grijpend, de prettig bonkige drums en de breed uitwaaierende gitaarpartijen.
Ozona is al met al een erg mooie americana-plaat met slechts enkele kleine dipjes. Goldrush is met Lucky Jim het beste wat Engeland momenteel in dit genre te bieden heeft en dat is niet kinderachtig.
http://www.kindamuzik.net/recensie/goldrush/ozona/10324/
Meer Goldrush op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/goldrush
Deel dit artikel: