Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dit is deel twee uit de geplande driedelige serie die de muziek van Glen Brown opnieuw uitbrengt. Deze enigszins vergeten producer/zanger/muzikant uit Jamaica krijgt dankzij deze reissues eindelijk de erkenning die hij verdient. In zijn succesvolle periode (1972 – 1976) kwamen zijn platen niet aan in Engeland, waardoor hij alleen in Jamaica naam heeft gemaakt. Dat is nu gelukkig anders. Stond op het vorige deel de naam van King Tubby pontificaal op de voorkant, deze keer denken ze bij Hot Pot dat Brown wel zonder kan. Hoewel die pioneer van de dub deze versies wel weer in zijn eigen studio heeft gemixt.
Het vorige deel werd grotendeels gevuld door de acht verschillende versies van ‘Dirty Harry’. Dit keer zijn de riddims minder eenkennig. De eerste vier nummers zijn gebaseerd op hetzelfde klotsende ritme. Op twee ervan zingt Brown met zijn immer gepassioneerde stem. Vervolgens komt zijn enige hit ‘Merry Up’ langs met toasts van Joe White. Die kurkdroge beats worden vervolgens weer gebruikt op ‘Sgt Cracker’ waar Brown zelf het woord voert. Op die manier wisselen gezongen en instrumentale nummers elkaar af. Verderop het album worden de melodieën smeuïger en de stemming vrolijker. Vanaf ‘Really Got A Hold On Me’, gezongen door Johnny Clarke, neigen de nummers naar rootsreggae. Zo worden de verschillende kanten van Brown getoond. Hopelijk weten ze ook op het laatste deel dit hoge niveau vast te houden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/glen-brown-friends/rhythm-master-volume-two/11100/
Meer Glen Brown & Friends op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/glen-brown-friends
Deel dit artikel: