• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Girls In Hawaii | Found In The Ground

Veelbelovende en aanstekelijke lo-fi pop.
EP, 62 TV/Bang!

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 01 augustus 2003

Rumplestitchkin, Sioen, Monsoon en Galatasaray zijn slechts enkele voorbeelden van Belgische groepen die de afgelopen maanden voorzichtig aan de grote poort van de doorbraak klopten. Qua media-aandacht moesten hun onlangs verschenen debuutplaten het echter afleggen tegen een Admiral Freebee of andere Lemon’s. Rest er dus niks anders dan veelvuldig te touren langs bescheiden zaaltjes doorheen het Vlaamse land om op die manier hun gereedschap aan de man te brengen. Een andere Belgische band die je tijdens deze zomermaanden veelvuldig aantreft op de concert- of festivalagenda is Girls In Hawaii. Dit Waalse sextet rond Antoine Wielemans liet zich in 2002 reeds opmerken met gesmaakte optredens op Dour, als voorprogramma van Idaho op Les Nuits Botanique en tijdens de after-show van Dead Man Ray in de AB. In diezelfde zaal stond de groep afgelopen voorjaar nog geprogrammeerd tijdens het Domino-festival. Ook bij Studio Brussel zijn ze lang geen onbekende meer, want eveneens in 2002 werden ze door hun luisteraars uitverkoren als winnaar van de Demopoll. Het Brusselse label 62 TV bleef niet blind voor het talent van dit combo en zodoende kreeg Girls in Hawaii een platencontract aangeboden, in navolging van onder meer Flexa Lyndo en M. Ward.

In afwachting van het binnenkort te verschijnen officiële debuut, serveert Girls In Hawaii ons bij wijze van aperitief de EP Found In the Ground. Vijf glasheldere, melodieuze en overwegend akoestische popsongs die alvast perspectieven bieden naar de toekomst toe en zich laten smaken als een caipirinha bij een temperatuur van 35 graden Celsius.

De prima opener ‘Found In the Ground’ is een kolfje naar de hand van Grandaddy-adepten en toeval of niet, maar daar zijn wij één van. Okselfrisse gitaren die sprankelen als een aspirine na een zoveelste Gentse Feesten-kater en prompt alle zorgen des werelds onverhoopt wegspoelen. De mandoline in ‘Ride’ hebben ze zich ongetwijfeld in dezelfde shop toegeëigend als R.E.M.’s Peter Buck, toen die reeds met ‘Imitation of Life’ in gedachten zat. Girls In Hawaii moet tevens de eerste Belgische band zijn die een song wijdt aan een dode vogel, het is eens wat anders dan een nummer over een mislukte liefdestrip naar Miami of een ode aan Sheryl Crow. ‘Dead Birds Song’ is verder een aardige, folky song die doet denken aan … excusez-moi … Grandaddy na een maandenlang valium-dieet. De vocale gelijkenis tussen Wielemans en Jason Lytle is inderdaad treffend, maar hinderen doet het niet echt. Zanger/songschrijver Wielemans blijft trouwens geen enkel leed bespaard, want in ‘My Cat’s Dying’ moet ook zijn trouwe viervoeter eraan geloven. Het heeft hem verder geenszins belet om zijn verdriet te vertalen naar een muzikaal bevredigende ballad.

De aanstekelijke lo-fi pop van Girls In Hawaii kan dus een aanwinst betekenen voor de Belgische muziekscene, al hopen we – met het oog op de full-cd – stiekem dat de band een iets gevariëerder en gelaagder geluid aan de dag legt (herinnert iemand zich Fence nog?). Met het titelnummer van deze EP heeft het zestal bewezen dat het in staat is om een nagenoeg perfecte popsong te schrijven; als het dat niveau binnenkort ook een volledig plaat lang kan aanhouden, heeft ze er een fan bij. We zijn benieuwd!

http://www.kindamuzik.net/recensie/girls-in-hawaii/found-in-the-ground/3708/
Meer Girls In Hawaii op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/girls-in-hawaii