• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Gillian Welch | The Harrow and the Harvest

Gillian Welch pakt hard uit.
CD, Acony/Warner

Tekst: Ronald Besemer

Publicatiedatum: 15 juli 2011

Waar andere artiesten bezeten de pijl van de tijd volgen of deze trachten te beïnvloeden, gaat Gillian Welch tot op het bot van de popmuziek en doorgrondt ze de oorsprong ervan. Amerikaanse folkmuziek uit begin twintigste eeuw, gezongen bij greppels en in de bergen. Het oeuvre van Welch is echter te tijdloos en abstract om het traditionalistisch te noemen.

Halverwege Welch' nieuwe plaat, The Harrow and the Harvest, ligt de luisteraar al op een hoop. De godin-vermomd-als-trut-in-een-countryjurk pakt hard uit met schrijnende, authentieke liedjes, die ze allemaal diep in het collectieve geheugen grift. Met southernrocksloerie Lucinda Williams en de excentrieke Jolie Holland behoort Welch tot de vrouwelijke grote drie, maar zij is met afstand de meest mysterieuze.

Acht jaar liet de opvolger van Soul Journey op zich wachten, om redenen die er nu niet meer te doen. The Harrow and the Harvest is een nieuw meesterwerk van een griezelige, kille schoonheid. Nagenoeg perfect is het samenspel tussen Welch en levenspartner Dave Rawlings. Hoewel Welch de lead houdt, versmelten hun stemmen en ook hun instrumenten kronkelen in en om elkaar heen.

Dit magnifieke oeuvre kent nauwelijks progressie. The Harrow and the Harvest grijpt eerder terug op de eerste platen van Welch dan dat het aansluit of een vervolg is op Soul Journey. De enige ontwikkeling is de almaar toenemende perfectie in het werk van de inmiddels 43-jarige zangeres uit Nashville.

'The Way It Goes', het derde, welhaast poppy nummer, is het ideale instapliedje voor deze plaat. Daarna nemen de spanning, de melancholie en de kwaliteit van de liedjes grootse vormen aan. Zoals in het bloedmooie 'Tennessee', dat kromtrekt van heimwee naar de Amerikaanse staat waar een vrouw biefstuk eet als ze arbeid moet verrichten en whiskey drinkt als ze dorst heeft, waar men gokt en danst, kortom, waar geleefd wordt.

In de volgende tracks graven Welch en Rawlings steeds dieper. Om boven te komen met fonkelnieuw werk dat klinkt als songs die Harry Smith over het hoofd zag toen hij de Anthology of American Folk Music, het oude testament van de rock-'n-roll, samenstelde. Aan elk van Welch' liedjes is een heel epistel te wijden. Maar beter is het te luisteren. Na jaren en jaren van stilte.

http://www.kindamuzik.net/recensie/gillian-welch/the-harrow-and-the-harvest/21852/
Meer Gillian Welch op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gillian-welch