Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Alle trainspotteralarmbellen gingen afgelopen maand rinkelen. Een nieuwe Gescom, een nieuwe GESCOM! Op Skam nog wel. Het meest anale aller trainspotter platenlabels.
Autechrefans krijgen op zo'n moment rode pukkeltjes achter hun oren, want Gescom is al jaren het officieuze hobbyproject van Sean Booth en Rob Brown, al dan niet met bevriende knoppendrukkers uit Manchester en omgeving.
Aan niets op deze cd, die is verdeeld over twee singles, kun je overigens aflezen dat het om Gescom gaat. Ja, hun logo staat op de voorkant. Maar verder geen titel of enige andere informatie. Wel een braillesticker zoals gebruikelijk, dus bel je blinde vrienden.
Of prop gewoon de cd in de speler, om te constateren dat dit een trip down memory lane is. Gemaakt met overstuurde analoge bakken, breakbeats in reverse en een stuiterende Roland 303.
De cd begint irritant nerveus maar wordt daarna per track beter. En beter. Zo is het slotnummer 'D1' een regelrechte ode aan Chicagohelden als Phuture en Adonis. No Way Back, maar dan wel in Ae-stijl, vol weirde horten en stoten.
Nog veel gekker is 'C2', dat begint met tientallen achterstevoren gedraaide platen om te eindigen in een mantra van rafelige Prefuse 73-achtige breakbeats. Een plaat voor nagelbijters met vet haar. En goede smaak.
http://www.kindamuzik.net/recensie/gescom/a1-d1/16367/
Meer Gescom op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gescom
Deel dit artikel: