Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een hoofd in het halfdonker. Een albumhoes die sterk doet denken aan die van Days in the Wake van The Palace Brothers. Het handelt hier echter om een jonge vrouw. Een verschijning uit een griezelfilm, met een witte jurk die zelfs niet meer in de mode was toen je oma jong was.
Dan de muziek. Het tweede nummer, 'Codi Angor' genaamd, trekt als eerste de aandacht. Een traporgeltje of een soort doedelzak, en een stem die in een vreemde taal zingt. Het blijkt te gaan om authentiek Welsh. Voeg daarbij een heldere stem en Georgia Ruth is authentieker dan de vele bandjes van nu die ook zeggen folk te maken.
In onder meer 'Hallt', dat ook al in de taal van haar geboortestreek is gezongen, strijken Ruth's vingers over de harp als zomerregendruppels tegen het raam. Daarmee is de vergelijking met Joanna Newsom snel gemaakt. Toch is het materiaal op Weeks of Pines, hoe mooi en vaak overtuigend ook, iets te braaf om die link te rechtvaardigen.
Nu rijst de prangende vraag of dame Ruth wat meer spanning kan brengen in haar ballades, zodat ze niet afzwakt naar de kant van een laffe tienerzangeres als Birdy. Op haar debuut krijgt ze vooralsnog het voordeel van de twijfel, dankzij de originele aanpak en de toch wel erg fraaie albumcover.
http://www.kindamuzik.net/recensie/georgia-ruth/week-of-pines/24036/
Meer Georgia Ruth op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/georgia-ruth
Deel dit artikel: