Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een paar jaar geleden. Israëliër Adi Gelbart staat in een piepklein zaaltje in Berlijn verwonderd naar zijn eigen visuals te kijken. Het is een werk in wording. Met diverse elektronicavarianten speelt hij live een al even wonderlijke soundtrack bij beelden die barsten van de vloekende kleuren.
Gekte is Gelbart niet helemaal vreemd. Felix Kubin-achtige malligheid dan. Olijk, maar met een vervreemdende ondertoon die serieus muzikantenschap verraadt. Gekte ook die het midden houdt tussen abstracte jazz en musique concrète, als een fanfare van gevonden geluiden, ARP en VCS3, met op links een klavecimbel en rechts een gierende, tetterende trombone.
De gefragmenteerde, hyperenergieke deunen van Gelbart kennen een bedrieglijke kinderlijkheid. Alice in Wonderland in een zwaar gecomprimeerde vorm, elk - verdraaid kort - nummer opnieuw. De aandachtscurve van Gelbart is echter helemaal niet belachelijk kort. Het kost veel tijd en dito moeite om zo veel hortende, botsende en snerpende geluiden in een muzikaal stramien in te passen. Villa Kakelbont vol paradijsvogels, met de grootste van hen aan het roer of op de bok - de dirigeerstok in de hand. Plus, hoogstwaarschijnlijk met weer die speelse blik van verbazing.
http://www.kindamuzik.net/recensie/gelbart/preemptive-musical-offerings-to-satisfy-our-future-masters/26613/
Meer Gelbart op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gelbart
Deel dit artikel: