Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het zal U, in een tijd waar zelfs de toiletjuffrouw van de McDonald's haar electroclash single uitheeft, wellicht niet verbazen dat The 21st Door van Gerhard Potuznik nogal gretig teruggrijpt naar de sfeer van de jaren '80. Hij mag dan op opener 'Minds' ongegeneerd tekeer gaan als de Bernard Summer van 'Movement' en 'Power, Corruption & Lies', zijn electro klinkt nog altijd even aards, smerig en geflipt als zijn vroegere releases op Cheap. Getuige daarvan het stroboscopisch ingestelde 'Hydrolic Buildings' dat het beste van Ectomorph, Drexciya en '80s cold wave samenbrengt. Waarna de donkerte ingegleden wordt met 'My Guiding Ghost' als heimelijke metgezel. Daarna gaat ook het rauwe 'Changed Body' in dezelfde spookachtige trant verder. En 'New Definition' opent op een bedje van hemelse synth-waves maar zet zich door als een neefje van de vroege Aphex Twin.
Vanaf dan begint de kwaliteitscurve echter vervaarlijke pieken en dalen te beschrijven. En dan vooral omdat Gerhard zijn eigen stem minder onder de effecten bedelft en er bijgevolg gothische sferen in de lucht gaan hangen die in de jaren 1980 zelf al muf roken. 'Pain & Love', 'Future On DVD' en 'Keep Me' lijden allen aan dit euvel. Nee, dan doet hij het stemgewijs op het ruimtelijke 'Cold Mines' toch beter. 'Busy' probeert vervolgens 256 ideeën te vangen in de luttele tijdspanne van 2"40'. Onnodig te vermelden dat deze poging faalt. De afsluiter, het in pathos en drama verdrinkende 'Which Side Are You On?', is niet echt slecht te noemen. Maar we hebben bijvoorbeeld Håkan Lidbo dit toch al vele malen beter horen doen. Rest ons nog slechts de op deze bladzijden reeds veelvoudig geformuleerde gedachte dat het concept langspeler voor de meeste elektronische artiesten een raadselachtig iets blijft.
http://www.kindamuzik.net/recensie/gd-luxxe/the-21st-door/3846/
Meer GD Luxxe op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gd-luxxe
Deel dit artikel: