Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zuigende beats, krols gejank en electro-knars. Naar buiten stekende mond. Een blauwe hoodie met inwonend kadaver. Duidelijk - Gazelle Twin is er niet op uit om het iemand naar de zin te maken.
De consequente drang om alles zo lelijk en ongastvrij mogelijk te maken resulteert op Unflesh misschien niet in de door mevrouw gedroomde koelcel. Veel eerder doet de plaat zich voor als een aangereden hinde. Vergane glorie in de berm.
Wat roept het beeld van een aangereden hinde op? Een niet te onderschatten stuk walging, misschien. Gevolgd door onvermijdelijke weemoed en misschien zelfs wel vertedering. Milde tristesse. De slappe nek. De inmiddels mat geworden pels. De gedachte aan wat ooit is geweest. De ree, een prachtig beest: een schitterend vanitas.
Gazelle Twin, geboren Elizabeth Bernholz, bouwt haar muziek op uit glaciale tonen, koude dissonanten, toevallige ruis en rechtstreeks uit de vriezer afkomstige beats. Ze doet haar stinkende best om haar gure swing zo verrot mogelijk aan te bieden. Het resultaat is echter aandoenlijk ongemak: een gedwongen vanitas. Achtergrondruis.
http://www.kindamuzik.net/recensie/gazelle-twin/unflesh/25695/
Meer Gazelle Twin op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gazelle-twin
Deel dit artikel: