Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The '59 Sound van The Gaslight Anthem voelde aan als een debuut, maar was dat niet echt. Wel voor ons, Europeanen, maar niet daar in de VS waar zanger Brian Fallon en zijn kompanen al langer zwaar op de Springsteentrip zaten. Met The '59 Sound viel alles op z'n plek en zo'n plaat zal de groep waarschijnlijk niet meer maken.
Het is inmiddels ruim vijf jaar na die prachtige plaat vol Sturm und Drang en honderden optredens en duizenden schouderklopjes later. En wat nu? Fallon, die een talent wordt toegedicht dat te groot is voor het bandje waarin hij zit, bleef gewoon. De groep bedacht dat het tijd is voor een time-out en een plaat met kliekjes uit de jaren 2008 tot 2011.
Zo horen we wat we een stadionact dreigde te worden ineens intiem spelen en zingen. Een akoestische versie van 'Great Expectations' brult niet in je oren, maar wordt intiem en zacht ingefluisterd en omdat het meisje in het liedje nog steeds Mary heet en op zoek lijkt naar Elvis op een bushalte, smelt je als luisteraar opnieuw.
Akoestisch wil niet altijd zeggen dat het intiem is. Fallon blijft ook gewoon brullen, omdat daarin zijn kracht ligt, maar doet dat nu op grotere afstand van de microfoon. Elektrische werkjes zijn er sporadisch, zoals een rammelende cover van 'Tumblin Dice' van de Stones.
Rijk zijn deze hemelbestormers ondertussen, maar aardige hemelbestormers. Dit plaatje lijkt bedoeld voor de vele fans, om het wachten op een nieuw album en nieuwe optredens te verzachten. Echt heel goed is The B-sides niet. Maar de groep die The '59 Sound maakte, zijn we geneigd veel te vergeven.
http://www.kindamuzik.net/recensie/gaslight-anthem/the-b-sides/24667/
Meer The Gaslight Anthem op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gaslight-anthem
Deel dit artikel: