Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als voormalig zanger van The Jayhawks staat Gary Louris er ineens alleen voor. Het goede nieuws is meteen ook het slechte nieuws: dat Vagabonds geen grote omslag is geworden.
Evenmin kan je zeggen dat Louris om vrienden verlegen zit. Harmonieuze countryrock in je eentje werkt natuurlijk niet. En daarom komen veel bevriende collega's, onder wie Chris Robison van The Black Crowes, Susanna Hoffs van de Bangles en Jenny Lewis, om het hoekje kijken. Een gezellig familiespelletje zou dan ook het herkennen van bekende stemmen op de eerste soloplaat van Louris kunnen zijn.
Bijdrages van Espersdrummer Otto Hauser en Andy Cabic van Vetiver verklaren wel de ontelbare uitstapjes van Louris naar lichtpsychedelische en dromerige countryrock, die vooral - naast de onsterfelijke John Lennon - de onmiskenbare geest van de jaren zeventig oproept.
In het titelnummer van Vagabonds zingt Louris over marihuana roken onder de brug, waarmee het hippiegevoel helemaal compleet is. Minpuntjes zijn dat uptemponummers vrijwel ontbreken en dat sommige nummers, als een sliert van rook, wat stuurloos voortkabbelen.
Hoewel Vagabonds het hoge niveau van de beste platen van The Jayhawks, Hollywood Town Hall en Tomorrow the Green Grass, nergens haalt, klinkt Louris wel veel geïnspireerder dan op Rainy Day Music, het laatste wapenfeit van zijn vorige werkgever.
Niettemin doet Vagabonds aan het einde van een lange trip toch vooral verlangen naar een hernieuwde samenwerking tussen Mark Olson en Gary Louris.
http://www.kindamuzik.net/recensie/gary-louris/vagabonds-2944/16623/
Meer Gary Louris op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gary-louris
Deel dit artikel: