http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Gallows | Gallows
Opstaan en verrassend hard terugslaan.
CD, Venn/PIAS
Tekst: Ruud van Esch
Publicatiedatum: 26 september 2012
Hoeveel precedenten de muziekgeschiedenis ook kent, bands weigeren van elkaar te leren. Hardcorebands en grote labels komen uit verschillende, onverenigbare culturen en dus had Gallows kunnen weten dat het avontuur met Warner hen geen gouden bergen zou opleveren.
Grey Britain zou Gallows groot maken, want de A&R-stropdassen van Warner stonden te trappelen om hipsterfrontman Frank Carter in de markt te zetten als enfant terrible. Die brutale blik, zijn waanzinnige podiumact, tatoeages tot in zijn nek, dat is toch precies waar de opstandige jeugd van tegenwoordig op zit te wachten? Niet dus. Grey Britain mist het venijn van Orchestra of Wolves en de poging om een groeistuip te forceren mislukt. In 2011 gaan Warner, Gallows en ook Frank Carter hun eigen weg, terwijl opstandige jeugd de straten van Londen plundert.
Aan de grond zitten heeft een bevrijdende werking. Met zanger Wade MacNeil, voorheen gitarist bij Alexisonfire, staat Gallows weer op zonder tijd te nemen om zijn wonden te likken. De ep Death Is Birth voegt in december 2011 de daad bij het woord; de wedergeboorte van Gallows - inclusief eigen label - is een feit.
Dit titelloze album maakt gretig gebruik van de frustraties die Gallows tegen wil en dank opgekropt heeft. Ze vinden hun weg naar buiten op een manier waar het Gallows vanaf het begin om te doen was: opgefokte nummers zonder pretenties maar met de artistieke inslag van Refused en Snapcase. Strijdlustig in 'Victim Culture', door schade en schande wijzer geworden in 'Everybody Loves You (When You're Dead)' en door de Londense rellen nemen ze zelfs toevlucht tot het A.C.A.B. (All Cops Are Bastards)-cliché in 'Last June'.
De energie van het herboren Gallows staat buiten kijf. Aan dwingende en aanstekelijke riffs heeft de band geen gebrek en daarmee benut Gallows zijn kans om de terugkeer niet alleen groots en meeslepend maar ook afwisselend en enerverend te maken. Tot aan het einde toe, zo getuigt het meer dan explosieve coda van afsluiter 'Cross of Lorraine'. Gallows spuugt in het gezicht van iedereen die de band had opgegeven.
http://www.kindamuzik.net/recensie/gallows/gallows-600/23241/
Meer Gallows op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gallows
Deel dit artikel: